ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΦΟΡΟΥΜ ΣΤΗ ΝΗΣΟΥ
ΗΡΑΚΛΗΣ Γ. ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
2010 | Υλοποιημένο | 8.784 τ.μ.
Νήσου, Λευκωσία
Ο σχεδιασμός ενός σχολείου διαφοροποιείται από αυτόν οποιουδήποτε κτιρίου, στο ότι ο αρχιτέκτονας καλείται να μορφοποιήσει ένα σύμπλεγμα το οποίο θα διαπαιδαγωγεί τους μαθητές και θα δημιουργεί εκπαιδευτικές προϋποθέσεις στους διδάσκοντες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση της ελληνικής σχολής Forum, σχολείου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αυτή η ειδοποιός διαφορά αναγνωρίστηκε εξαρχής από τον αρχιτέκτονα.
Χωροταξική Οργάνωση-Λειτουργία
Το αρθρωτικό στοιχείο του κτηριακού συμπλέγματος, το οποίο συνέχει την αρχιτεκτονική σύνθεση είναι ο γραμμικός κτηριακός όγκος κατά μήκος του υπεραστικού δρόμου που σηματοδοτεί την παρουσία του σχολείου αλλά ταυτόχρονα ως όριο διασφαλίζει την λειτουργία του (οπτικά, ηχητικά, κ.ά). Στην ανάπτυξη του πιο πάνω κελύφους με την έντονη απότμηση στεγάζεται διώροφη βιβλιοθήκη και γραμμικά έπονται οι εργαστηριακοί χώροι (Φυσικής, Χημείας, Βιολογίας, Τέχνης, Μουσική) στην αφετηρία του στεγάζονται η γραμματεία και τα γραφεία των καθηγητών, ενώ μέρος του διατίθεται στο επίπεδο του ισογείου για την υποδοχή.
Ο χώρος υποδοχής, διαμπερής εκτείνεται και λειτουργικά προς τον υπαίθριο χώρο αλλά παράλληλα διακριτικά και με διαβαθμίσεις και προς την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, ένα πρισματικό όγκο, ο οποίος σε επίπεδο ισόγειο αποτελεί συνέχεια της υπαίθριας ζωής μέσω της ηθελημένης διαφάνειας. Αυτός ο χώρος ή η ομάδα χώρων μπορεί να λειτουργεί και ανεξάρτητα από τις εκπαιδευτικές διαδικασίες του σχολείου, σε συνδυασμό και με το αμφιθέατρο που διαθέτει στο κατώτερο επίπεδο.
Οι πτέρυγες διδασκαλίας σε εγκάρσια σχέση με το αρθρωτικό γραμμικό όγκο και επάλληλες μεταξύ τους ανεπτυγμένες διώροφα και γραμμικά δημιουργούν το κέλυφος για την πιο τυπική εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν και ενδιάμεσους ημιυπαίθριους χώρους, αυλές, χώρους πρασίνου σε μια εναλλαγή οπτικά, αλλά και λειτουργικά αναγκαία που οδηγεί αβίαστα και σε μια μεγαλύτερη, κεντρικότερη αυλή, τον χώρο συγκεντρώσεων ο οποίος αναπόφευκτα σχετίζεται με την υποδοχή και προεκτείνεται οπτικά στον κλειστό χώρο της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων αλλά και στην πιο διευρυμένη αυλή, όπου χωροθετούνται και οι αναγκαίες εγκαταστάσεις υποδομές για τις αθλητικές δραστηριότητες ενός σχολείου.
Σε όλο το σύμπλεγμα ενώ υπάρχει η οργάνωση, αποφεύγεται η ιδρυματοποίηση, με την δημιουργία διαφορετικών μορφών, και διαφορετικών κλιμάκων και εναλλαγών υπαίθριων, κλειστών και ημιυπαίθριων χώρων.
Αρχιτεκτονική έκφραση
Στο συγκρότημα επιτυγχάνεται ευδιάκριτη ανάγνωση των επιμέρους ενοτήτων με πολλαπλούς τρόπους, αυξάνονται το επίπεδο οικειοποίησης του κτιρίου από τους χρήστες.
Οι υλικότητες και οι χρωματικές επιλογές προσδίδουν την αρχιτεκτονική έκφραση. Χρησιμοποιείται εμφανές σκυρόδεμα για την δημιουργία του ιδιότυπου δυτικού φίλτρου που είναι εμφανές από τον υπεραστικό δρόμο, ενώ αλουμινοπετάσματα για τους δημόσιους χώρους του σχολείου ενώ σε ένα ακόμη εντονότερο βαθμό ορισμού, έγχρωμα αλουμινοπετάσματα ορίζουν διαφορετικά εργαστήρια. Οι πτέρυγες είναι όμοιες αλλά με ελαφρές κατασκευές και χρωματικές διαβαθμίσεις έντονες τμημάτων αυτών επιτυγχάνονται διαφοροποιήσεις.
Βιοκλιματική αρχιτεκτονική
Οι πτέρυγες αναπτύσσονται κατά τον άξονα ανατολής δύσης με νότια ανοίγματα με προβόλους ηλιοπροστασίας, ενώ οι δυτικοί χώροι προστατεύονται από φίλτρα. Οι έννοιες του διαμπερούς αερισμού και αξιοποίησης της θερμικής μάζας έχουν ενσωματωθεί στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό ενώ υπάρχει ψηλό επίπεδο θερμομόνωσης και αξιοποίηση των γκρίζων νερών.