Urban Rapprochement Tactics: Stitching Divided Nicosia
Andreas Papallas
2016 | University of Cambridge
MPhil in Architecture and Urban Design | Supervisors: Lefkos Kyriacou, Ingrid Schröder
Ακολουθεί κείμενο στα ελληνικά
Abstract:
This written thesis investigates the capacity of shared spaces to instigate rapprochement between adversarial communities in ethno-nationally induced urban conflicts through an in-depth analysis of the divided city of Nicosia. A much-debated question is whether sharing space has beneficial influence in interethnic relations. One approach posits that any level of contact between adversaries, even the merely visual, establishes familiarity with the other (Pullan, 2012). Another approach argues that coexistence or cohabitation in a public space cannot be equated with meaningful interaction and interethnic understanding outright (Amin, 2006). These two positions can be linked back to two interpretations of Kant’s ideas on cosmopolitanism. Arendt (1958) advocates for anonymity as a prerequisite for interethnic understanding while Habermas (1962) for impersonality as an indispensable starting point to mutual understanding.
In Cyprus, the communities have been separated for almost thirty years until the checkpoints opened. Research evidence suggests that even after the opening of the checkpoints, a third of the population has never crossed to the other side (Psaltis, 2008). The Buffer Zone has been fertile ground in cross-boundary interaction through spatial practices and urban strategies, however little is known about the impact of these particular spaces in interethnic relations. The written thesis builds on the aforementioned theoretical framework to investigate the significance of the Buffer Zone as a space of exception, the role of the various actors involved in the making of these urban environments as well as whether the established contact has been conducive towards the amelioration of interethnic relations.
Περίληψη*:
Η διπλωματική αυτή εργασία διερευνά την ικανότητα «τρίτων χώρων» να ενθαρρύνουν την δυο-ομαδική επαφή σε εθνοτικό-εθνικιστικά διαφιλονικούμενες πόλεις· έχει δε ως χωρικό πλαίσιο αναφοράς την πόλη της Λευκωσίας. Ο ακαδημαϊκός διάλογος σε σχέση με το θέμα περιλαμβάνει δύο διακριτές θεωρητικές τοποθετήσεις. Η μεν πρώτη, υποστηρίζει ότι οποιαδήποτε μορφής επαφή με τον εθνοτικά «άλλο» – ακόμα και η «οπτική επαφή» – αυξάνει την οικειότητα μεταξύ των εμπλεκομένων στη διαμάχη μερών και έχει ως εκ τούτου θετική επίδραση στην κατάσταση των εθνοτικών σχέσεων (Pullan, 2012). Αντίθετα η δεύτερη προσέγγιση, θεωρεί ότι η κοινή χρήση δημόσιων χώρων δεν συνεπάγει κατ’ ανάγκη ουσιαστική αλληλεπίδραση μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών (Amin, 2006). Η διχογνωμία σε σχέση με το θέμα θα μπορούσε να αναχθεί σε διαφορετικές ερμηνείες της έννοιας της πολυπολιτισμικότητας όπως αυτή συναντάται σε κείμενα του Immanuel Kant. Η πρώτη ερμηνεία, αυτή της Hannah Arendt, θέτει την ανωνυμία ως προϋπόθεση αλληλεπίδρασης και εν συνεχεία αλληλοκατανόησης ατόμων που ζουν σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Η δεύτερη ερμηνεία, αυτή του Jürgen Habermas θέτει τον απρόσωπο χαρακτήρα της αλληλεπίδρασης των ατόμων που ζουν στις προαναφερθείσες κοινωνίες, ως την απαραίτητη αφετηρία αλληλοκατανόησης.
Στην Κύπρο μέχρι το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 οι δύο κοινότητες ζούσαν στην ουσία ξεχωριστά, χωρίς καμία ή εξαιρετικά περιορισμένη δυνατότητα επαφής. Πρόσφατες έρευνες καταδεικνύουν ότι ακόμα και μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, το 38% των Ε/Κ δεν έχει περάσει στην άλλη πλευρά. Η έρευνα δεν παρουσιάζει αντίστοιχο ποσοστό διέλευσης Τ/Κ (Ψάλτης, 2008). Η ουδέτερη ζώνη αν και αποτέλεσε για χρόνια τον χώρο συνεύρεσης και αλληλεπίδρασης μελών της Ε/Κ και Τ/Κ κοινότητας, καμία μέχρι στιγμή έρευνα δεν έχει μελετήσει την επίδραση του εν λόγω χώρου στην κατάσταση των εθνοτικών σχέσεων. Η παρούσα διπλωματική με βάση το προαναφερθέν θεωρητικό πλαίσιο: α) αντιμετωπίζει την ουδέτερη ζώνη ως «χώρο εξαίρεσης» (αγγ. ‘space of exception’) β) διερευνά τον ρόλο των εμπλεκομένων φορέων στην διαδικασία διαμόρφωσης και σχεδιασμού και γ) μελετά το κατά πόσο η δυο-ομαδική επαφή που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό της σχετίζεται με την βελτίωση των εθνοτικών σχέσεων.
See full research thesis HERE
Δείτε όλη την εργασία EΔΩ
* Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Νεκτάριο Χριστοδούλου για την μετάφραση στα Ελληνικά.