OFFSHORE TRANSFORMABLE HABITAT
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΛΟΥΚΑ
2013 | Τμήμα Αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Κύπρου
Διπλωματική Εργασία | Επιβλέποντες : Μάριος Φωκάς, Νάτια Χαραλάμπους, Πάνος Παπαναστασίου
Η διπλωματική εργασία αρχικά μελετά τις πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου ως χώρους εργασίας και διαβίωσης για τον άνθρωπο. Η απομόνωση του εργαζομένου στη μέση της θάλασσας σε συνδυασμό με το μονότονο περιβάλλον εργασίας και την επικινδυνότητα της, καθιστούν τις πλατφόρμες σαν ένα από τα δυσμενέστερα περιβάλλοντα εργασίας. Το προσωπικό χωρίζεται σε τέσσερις ομάδες α) παραγωγής, β) συντήρησης, γ) βοηθητικό, δ) εξόρυξης. Οι τέσσερις πρώτες ομάδες εργάζονται επί σταθερής βάσης στην πλατφόρμα ενώ το προσωπικό εξόρυξης βρίσκεται στην πλατφόρμα στα αρχικά στάδια και μετά παρουσιάζεται όταν παραστεί ανάγκη για νέα γεώτρηση, ή επέκταση της προηγούμενης.
Έχοντας σκοπό την αναζωογόνηση του τρόπου ζωής στις πλατφόρμες εντάσσονται χώροι για νέους εφήμερους χρήστες (ερευνητές/φοιτητές) στα κενά χρονικά διαστήματα που απουσιάζει το προσωπικό παραγωγής. Με βασικό γνώμονα την ασφάλεια και τα κριτήρια σχεδιασμού να αντλούνται μέσα από τέσσερις βασικές κατηγορίες α) τεχνολογία πληροφορίας, β) λειτουργίες, γ) κτηριακή, κατασκευή, δ) ενεργειακή επάρκεια, αποφασίζεται η δημιουργία κτιρίου δίπλα από την πλατφόρμα όπου θα στεγάζονται οι χώροι κατοίκισης και οι δημόσιοι χώροι.
Οι κτιριακοί χώροι χαρακτηρίζονται από ευελιξία και τυποποίηση για να μπορούν να προσαρμοστούν στις λειτουργικές απαιτήσεις. Με την επιλογή αυτή έχουμε δύο πυλώνες σταθερών χρήσεων, από τη μια τον χώρο εργασίας-πλατφόρμας και από την άλλη το χώρο διαβίωσης. Δημιουργείται ένας ενδιάμεσος χώρος με απροσδιόριστη ταυτότητα, που τον χαρακτηρίζουν οι ροές γεφύρωσης των δύο κόσμων. Στο χώρο αυτό δημιουργούνται πλατφόρμες διαφόρων χρήσεων, άλλες υποστηρίζουν τις νέες εκπαιδευτικές και ερευνητικές χρήσεις, ενώ άλλες είναι πιο δημόσιες, δημιουργώντας χώρους στάσης για κοινωνικοποίηση. Επιπλέον τα διαφορετικά ύψη που τοποθετούνται οι πλατφόρμες καθώς και τα υλικά (οπτική διαπερατότητα) που χρησιμοποιούνται ενισχύουν τη διάδραση μόνιμων και εφήμερων χρηστών.
Ο νέος χώρος διαβίωσης αποτελείται από μια ψηλή κατασκευή τύπου σωλήνα, από τον οποίο αναρτώνται αυτόνομες μονάδες διαφόρων λειτουργιών. Η λογική στην οποία αναπτύχτηκε η μονάδα είναι ότι όλοι οι χώροι μπορούν αν δημιουργηθούν από τον ίδιο κύριο σκελετό, ο οποίος μπορεί να μεταβληθεί και προσθετικά να δημιουργήσει μεγαλύτερους χώρους. Τα επίπεδα του κατακόρυφου κτιρίου είναι μεικτά ως προς τις χρήσεις, γι’ αυτό περιμετρικά της κατασκευής εντάσσεται ένα σύστημα μεμβράνης, η οποία με τις μορφολογικές της μεταβολές καθορίζει την ιδιωτικότητα που απαιτείται σε κάθε λειτουργία.