ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ
ΠΕΤΡΟΣ ΦΩΚΑΪΔΗΣ – ΛΟΥΚΑΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
2012 | Υλοποιημένο | 248 τ.μ.
Μακεδονίτισσα, Λευκωσία
Η κατοικία τοποθετείται σε οικόπεδο τυπικών διαστάσεων (20Χ30 μ.), σε οικιστικό προάστιο της Λευκωσίας. Η περιοχή χαρακτηρίζεται από αραιή δόμηση, χαμηλές πυκνότητες, μεγάλες αδόμητες επιφάνειες καθώς και ελλείψεις σε δημόσιους χώρους και εξυπηρετήσεις, ανάμεσα σε ένα ήδη διαμορφωμένο οδικό δίκτυο. Πρόκειται για ένα σύνθετο δομημένο περιβάλλον αμιγούς κατοικίας, με λιγοστούς περιορισμούς, αλλά και χωρίς ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Η κατοικία αναπτύσσεται σε ένα γενικό σχήμα Η. Ο σχεδιασμός της διατηρεί συνεχές μέτωπο προς το δρόμο, αναζητώντας μορφές αστικότητας. Παράλληλα αναζητείται μια διαβαθμισμένη ιδιωτικότητα, που από τη μία να προστατεύει το εσωτερικό της κατοικίας και τις ανάγκες ιδιωτικότητας, με μεταβατικούς/ενδιάμεσους χώρους, και από την άλλη να υπογραμμίζει επιλεγμένες οπτικές σχέσεις από και προς το δρόμο και το δημόσιο χώρο, όπως λ.χ. η οπτική σύνδεση με τον πεζόδρομο στο απέναντι οικοδομικό τετράγωνο.
Το λειτουργικό πρόγραμμα ανταποκρίνεται στις καθημερινές ανάγκες μιας νέας οικογένειας που αποτελείται σήμερα από τους γονείς και ένα παιδί, αλλά και στην προοπτική της αύξησης των μελών της οικογένειας και της μεταβολής των δραστηριοτήτων τους στο μέλλον. Στο επίπεδο του ισογείου, ο ανασηκωμένος όγκος δίπλα στο δρόμο διαμορφώνει έναν στεγασμένο χώρο εισόδου, αλλά και απρογραμμάτιστων δραστηριοτήτων. Ζητούμενο του σχεδιασμού είναι η οργανική συνέχεια των εσωτερικών χώρων (καθιστικό, κουζίνα, τραπεζαρία) με τους υπαίθριους και ημιυπαίθριους, προσφέροντας ξεχωριστές ποιότητες, κατάλληλες για διαφορετικές εποχές, ώρες και περιστάσεις. Στο επίπεδο του ορόφου, οι ιδιωτικοί χώροι οργανώνονται σε δύο ενότητες: των παιδιών και των γονιών. Η υψομετρική τους διαφορά καλύπτεται με ράμπα ελαφριάς κλίσης, ενώ λειτουργικά ενοποιούνται μέσα από τη διαμπερή κίνηση που αρχίζει από τον χώρο παιχνιδιού και καταλήγει στην εσωστρεφή βεράντα του δωματίου των γονιών. Κατά μήκος της κίνησης, χώροι παιχνιδιού, αποθήκευσης ή εργασίας, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και τον εξοπλισμό τους, καλύπτουν τις ανάγκες των μελών της οικογένειας και καλλιεργούν τη μεταξύ τους επαφή.
Σημαντική παράμετρο σχεδιασμού αποτελεί η προσαρμογή στις τοπικές κλιματικές συνθήκες, τόσο μέσω ενός παθητικού ενεργειακού σχεδιασμού, όσο και μέσω της κατάλληλης φύτευσης. Μεγάλα ανοίγματα προς το νότο επιτρέπουν τον συνεχή ηλιασμό και τη φυσική θέρμανση των χώρων διημέρευσης, ειδικότερα τους χειμερινούς μήνες, ενώ σταθερά στέγαστρα αλλά και κινητές εξωτερικές περσίδες (οριζόντιες σε νότια ανοίγματα και κατακόρυφες σε δυτικά) επιτρέπουν τη ρύθμιση του ηλιασμού και φωτισμού στο εσωτερικό. Οι επικρατούντες δυτικοί άνεμοι αξιοποιούνται με τη διαμόρφωση ανοιγμάτων προς τη δύση, καθώς και με τη διαμπερότητα των επιμέρους χώρων, όσο και συνολικά της κατοικίας στον άξονα δύσης – ανατολής, σε ισόγειο και όροφο. Τέλος, προβλέπονται εκτεταμένες επιφάνειες χώματος, κατάλληλες για φυτεύσεις ψηλής και χαμηλής βλάστησης, καθώς και δυνατότητες για μικρές καλλιέργειες οπωροκηπευτικών, παράγοντες που διαμορφώνουν ευνοϊκό περιβάλλον διαβίωσης.