Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image
Scroll to top

Top

Η ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΤΣ | LIMASSOL MARINA

Η ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΤΣ | LIMASSOL MARINA

του Τάσου Στυλιανού

Αναδημοσίευση*

 

Charles Moore | Piazza d’ Italia, New Orleans, 1975-78

Charles Moore | Piazza d’ Italia, New Orleans, 1975-78

 

Tους πνευματικούς πατέρες του “αρχιτέκτονα” που σχεδίασε το εν λόγο πολεοδομικό-αρχιτεκτονικό “αριστούργημα”, τους εντοπίζουμε στις αρχές των 70ς. Ο σαλτιμπάγκος της μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής Robert Venturi με τα συγγράμματα του Complexity and Contradiction in Architecture και το Learning from Las Vegas και ένας από τους οπαδούς του ο Charles Moore(βλ. εικόνα, Piazza d’Italia, New Orleans, 1975) καθιέρωσαν το κιτς ως ένα από τους πολλούς τρόπους έκφρασης της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους έγκειται στο γεγονός ότι ο πρώτος προήγαγε το κιτς σε σοβαρό στυλ, ενώ οι δεύτεροι το χρησιμοποίησαν με μεγάλη δόση ειρωνείας καυτηριάζοντας το ουτοπικό tabula rasa των μοντερνιστών στις φιλοσοφικές διαμάχες της εποχής. 

Το έργο μπορεί να διαβαστεί σε δύο διαφορετικά επίπεδα:

Α) Πολεοδομικά το έργο παρουσιάζει πολλές αδυναμίες. Η σχέση του με την ευρύτερη περιοχή του ιστορικού κέντρου της πόλης είναι σχεδόν εχθρική. Απομονωμένο και εσωστρεφές ουσιαστικά δεν καταφέρνει να εναρμονιστεί οργανικά με την ευρύτερη περιοχή. Όσον αφορά το ρόλο που του αποδόθηκε αρχικά, ως κομβικό σημείο που στόχο είχε την οργανική συνένωση των δύο παραλιακών μετώπων, του νέου και παλιού λιμανιού, το έργο αποτυγχάνει παντελώς, έστω και για μια στοιχειώδη επίτευξη του αρχικού του στόχου, καταδικάζοντας aprioriσε αποτυχία τους οποιουσδήποτε μελλοντικούς σχεδιασμούς για τον εξωραισμό και την περαιτέρω ανάπτυξη του δυτικού παραλιακού μετώπου.

Β) Αρχιτεκτονικά είναι η επιτομή του κιτς. Ετερόκλητα στοιχεία από διαφορετικές ιστορικές περιόδους και ποικίλους ρυθμούς (Βυζάντιο, Γοτθικός, Ρομανικός, Κυκλαδίτικος, Οθωμανικός, Art Deco κτλ.) στήνουν ένα χάρτινο σκηνικό με έντονο το στοιχείο της υπερβολής και της επιτήδευσης, όπου γίνεται προσπάθεια(παρωδία) αναπαραγωγής(sic) των κυριότερων χαρακτηριστικών της αρχιτεκτονικής του πολυσυλλεκτικού ιστορικού μας κέντρου. Την σκηνογραφία συμπληρώνουν αλυσίδες γνωστών καφέ-εστιατορίων (γέλια). 

 

Limassol Marina, © Τάσος Στυλιανού

Limassol Marina, © Τάσος Στυλιανού

Στην Κύπρο της οικονομικής κρίσης υπάρχει και μια άλλη “αθέατη” πτυχή της κρίση που δυστυχώς δεν είναι μετρήσιμη και αφορά την αισθητική των πόλεων μας, η οποία μελλοντικά θα αναδειχθεί σε σοβαρότερης μορφής κρίση, για τον απλούστατο λόγο ότι αντέχει στο χρόνο και θα είναι εδώ να καθρεπτίζει καθημερινά την νεοπλουτίστικη κουλτούρα μας. Οι υπεύθυνοι αυτής της καταστροφής είναι οι επιφανείς επιχειρηματίες χωρίς κουλτούρα και γούστο, developers(γέλια), δημοτικές αρχές και αχάπαροι δημοτικοί σύμβουλοι, πολεοδομικές αρχές χωρίς όραμα και τεχνογνωσία, αρχιτέκτονες, αρχιτεκτονικοί σύλλογοι και πλήθος σοβαροφανών κιτσάτων. Για όσους εξακολουθούν να αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους της δικής μας κατάντιας στον καπιταλισμό στην παγκοσμιοποίηση και στην ευρωπαϊκή ένωση ένα έχω να πω, είστε βαθιά νυχτωμένοι!

 

Τάσος Στυλιανού

 

Β1-007-03

 

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο χρονολόγιο του προσωπικού λογαριασμού του συγγραφέα στο Facebook.

 

 

Click to access the login or register cheese