ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΣ

2014 | Τμήμα Αρχιτεκτονικής Πανεπιστήμιο Frederick

Ερευνητική Εργασία | Επιβλέποντες: Βύρωνας Ιωάννου και Χάρης Χριστοδούλου

Εξώφυλλο, © Νικόλας Γεωργίου

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η μνήμη αποτελούσε αντικείμενο μελέτης από αρχαιοτάτων χρόνων και υπήρξε πηγή έμπνευσης για συγγραφείς, ποιητές και άλλους επιστήμονες. Η συλλογική μνήμη, μία από τις κυριότερες μορφές μνήμης, αντιστοιχεί στη μετάδοση του παρελθόντος από γενιά σε γενιά διατηρώντας τα στοιχεία του και ταυτόχρονα προσαρμόζοντας τα στο μέλλον.

Η παρούσα ερευνητική εργασία διαπραγματεύεται το θέμα της διατήρησης της συλλογικής μνήμης μέσω της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Μπορεί η σύγχρονη αρχιτεκτονική να διατηρήσει τη συλλογική μνήμη; Και αν ναι, πώς επιτυγχάνεται αυτό; Στην εργασία αυτή αναλύονται έννοιες που σχετίζονται με τη συλλογική μνήμη καθώς και η σχέση της μνήμης με το χώρο και το χρόνο.

Με στόχο να απαντηθεί το πιο πάνω ερώτημα επιλέχθηκαν μνημεία πολιτικού χαρακτήρα που ανεγέρθηκαν εξ’ αρχής ως μνημεία και αναλύθηκαν εκτενώς ως προς τη σχέση της αρχιτεκτονικής και της συλλογικής μνήμης. Τέλος, μέσα από την ανάλυση των παραδειγμάτων εξάγεται το συμπέρασμα πως η σύγχρονη αρχιτεκτονική μπορεί να διαχειριστεί τη συλλογική μνήμη με στόχο τη διατήρηση της. Μέσα από την κατασκευή μνημείων επιτυγχάνεται η διατήρηση της μνήμης και η μετάδοση της από το παρελθόν στο παρόν και στη συνέχεια στο μέλλον επηρεάζοντας το.

ABSTRACT

Memory has been an object of study since ancient times and has been a source of inspiration for writers, poets and other scientists. The collective memory, which is one of the main forms of memory, corresponds to the transmission of the past from generation to generation and at the same time adjusts it to the future.

This paper focuses on the issue of the collective memory preservation through modern architecture. Can modern architecture preserve collective memory? And if so, how is this possible? The paper analyzes concepts related to the collective memory and also analyzes the relationship between memory and time and between memory and space.

In order to answer the above question political monuments were selected to be analyzed extensively to the relationship of architecture and collective memory.

Finally, through the analysis of examples, it is concluded that contemporary architecture can draw from collective memory in order to preserve it. Through the construction of monuments remembrance is achieved and successfully transmitted from the past to the present and to the future which is influenced.

Περιεχόμενα έρευνας, © Νικόλας Γεωργίου