RE_THINKING HERAKLION CITY – επαναπροσδιορισμός της πόλης του Ηρακλείου
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΣΑΔΑΚΗΣ
2010 | Τμήμα Αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Κύπρου
Διπλωματική Εργασία | Επιβλέπων : Δρ. Σωκράτης Στρατής
Σύμβουλοι : Δρ. Παναγιώτα Πύλα, Δρ. Αριστείδης Αντωνάς
Η πόλη του Ηρακλείου ακολουθεί ένα τρόπο ανάπτυξης που ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα της ως πρωτεύουσα. Έντονη ανάπτυξη, αύξηση της κινητικότητας, πολλαπλότητα χρήσεων και υποδομών ευρείας κλίμακας διαμορφώνουν το σκηνικό. Οι υπάρχουσες υποδομές της πόλης (τα ενετικά τείχη, το αεροδρόμιο, το λιμάνι, το οδικό δίκτυο, τα αστικά κέντρα) σε συνδυασμό με την τοπογραφία (το ποτάμι, η φυσική τοπογραφία) καθόρισαν την μορφή και την εξάπλωση της.
Η εικόνα αυτή δεν βασίστηκε στην υλοποίηση ενός ενιαίου ρυθμιστικού σχεδίου το οποίο θα οργάνωνε και θα καθοδηγούσε την απαραίτητη ανάπτυξη, αλλά προέκυψε μέσα από μια ανεξέλεγκτη δράση και προσπάθεια να καλυφθούν οι αυξανόμενες ανάγκες της πόλης με αποτέλεσμα να παρατηρούνται μη λειτουργικές γειτνιάσεις αλλά και δυσμενείς αλληλοεπηρεασμοί χρήσεων. Ως αποτέλεσμα ήταν η ρήξη και η ασυνέχεια του αστικού ιστού και η αποσπασματικότητα στις λειτουργίες και προγράμματα της πόλης.
Συνειδητοποιώντας τις ελλείψεις που παρατηρούνται μέσα από τα υπαρκτά προβλήματα προκύπτει η ανάγκη να μελετηθεί κατά πόσο είναι εφικτή η διαπερατότητα των προαναφερόμενων ορίων. Άμεσος στόχος της μελέτης αυτής είναι να επιτευχθεί μια διευθέτηση και ισορροπία των ασυνεχειών που παρατηρούνται στην πόλη αλλά και στην αστική λειτουργικότητα αυτής.
Μεθοδολογία (εργαλεία): μελέτη των συνθηκών και των δράσεων που προκύπτουν στην πόλη, είτε από επίσημες αρχές, είτε μέσω αυθόρμητης οικειοποίησης. Η αποσπασματική ανάλυση της πόλης του Ηρακλείου μέσα από την παρατήρηση αυτών των καταστάσεων και ο επαναπροσδιορισμός αυτής της γνώσης, αποδίδει την βάση πάνω στην οποία οι προγραμματικές αστικές χρήσεις μπορούν να εκτονώνονται προσδίδοντας ένα νέο χαρακτήρα στην πόλη.
Η παρατήρηση της πόλης και τα συμπεράσματα που προκύπτουν μέσα από την μεθοδολογία που ακολουθήθηκε εφαρμόζονται σε τρεις διαφορετικούς χώρους οι οποίοι επιλέχτηκαν βάση συγκεκριμένων χαρακτηριστικών. Αυτά είναι η γραμμικότητα, ροή κίνησης και υπερτοπικότητα. Οι συγκεκριμένοι χώροι διαπερνούν κατοικημένο περιβάλλον όπου υπάρχει συνύπαρξη και αλληλοεπίδραση. Επί πλέον, οι υπό μελέτη χώροι αποτελούν ισχυρά όρια στην πόλη και παρ’ όλη την διαφορετικότητα του χαρακτήρα τους προσεγγίζονται ως «οδοί» (ways) κινητικότητας και χρήσεων.