ΠΑΡΚΟ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΠΤΑΓΩΝΙΑΣ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ
ΑΚ Αρχιτεκτονικό Εργαστήρι
Γιάννης Αγησιλάου, Γιώργος Καλαβάς
2012 | Πρόταση | 414 τ.μ. κτίρια υπό ανασχεδιασμό + 964 τ.μ. νέα κτίρια
Επταγώνια, Λεμεσός
Στόχος της πρότασης ήταν η ερμηνεία, επαναδιατύπωση και ανάδειξή του χώρου. Έτσι, αφού εντοπίστηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά του, οι επιμέρους χωρικές ενότητες αναδείχθηκαν και απέκτησαν σαφή και οργανική σχέση μεταξύ τους. Συγκεκριμένα:
Το άλσος πάνω στο πρανές όχι μόνο διατηρείται, αλλά και ενισχύεται. Το δε πρανές απελευθερώνεται από τα αυστηρά του όρια και ξεχύνεται (μαζί με το πράσινο) προς την πλατεία, αποτελώντας ταυτόχρονα μια σύγχρονη εκδοχή ενός αρχέτυπου θεάτρου. Το αλώνι διαμορφώνεται σαν ορχήστρα ελληνικού θεάτρου, με σαφείς αναφορές στην παράδοση και το δημοτικό τραγούδι…
Ο ευρύτερος χώρος του έργου –εκτός από το παιχνίδι, συναναστροφή, περίπατο και ψυχαγωγία- στοχεύει ταυτόχρονα στη θεματική υπαίθρια επέκταση του μουσείου. Οι νέοι χώροι έχουν σαν πρότυπο τοπικά αγροτικά τοπία και γεωργικές δραστηριότητες και η όλη εμπειρία των υπαίθριων χώρων αποτελεί σημαντικό βοήθημα στο να ολοκληρωθεί η εμπειρία των επισκεπτών των μουσειακών εγκαταστάσεων.
Τα εκθέματα διαχέονται μέσα στον χώρο και γίνονται μέρος των υπαίθριων διαμορφώσεων. οι δε φυτεύσεις επιλέγονται έτσι που να εξυπηρετούν τους στόχους του μουσείου, αλλά και το ίδιο το κτίριο και η διακίνηση μέσα σ’ αυτό ενσωματώνουν στοιχεία της αγροτικής παράδοσης μέσα από την αναλογική μεταφορά (π.χ. η γέφυρα με το «νεραύλακο» παραπέμπει στη λειτουργία του παραδοσιακού νερόμυλου).
Ο υπαίθριος χώρος εκδηλώσεων, ενώ είναι ενιαίος, διακρίνεται ταυτόχρονα σε δύο επιμέρους ενότητες. Το πράσινο εισχωρεί διακριτικά μέσα στον χώρο αυτό και δημιουργεί την αίσθηση ενός διάτρητου και απόλυτα διαπερατού ορίου μεταξύ των δύο επιμέρους χώρων συγκέντρωσης, συμβάλλοντας στη δημιουργία της απαραίτητης μικρο-κλίμακας για μια μη αστική πλατεία.
Ένα πλέγμα κινήσεων, με φαρδιούς και άνετους διάδρομους, πρανή, ράμπες και κεκλιμένα επίπεδα, συνδέει τον χώρο στο σύνολό του, τα πάνω με τα κάτω επίπεδα, ή επίπεδα που βρίσκονται στην ίδια στάθμη αλλά σε απόσταση μεταξύ τους. Ταυτόχρονα, ο χώρος είναι ευκολοπροσπέλαστος και εξυπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο άτομα με κινητικές δυσκολίες.