ΕΠΙΤΕΣΣΕΡΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

Γιώργος Γεωργίου, Γιώργος Παρούτης, Έλενα Παρούτη, Μαρία Χαραλαμπίδου

2010 | Πρόταση

Δασούπολη, Λευκωσία

© ΕΠΙΤΕΣΣΕΡΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

Η οργανωτική δομή της πρότασης βασίζεται στην ιδέα της σύνθεσης τριών κτιριακών μορφών – ενοτήτων, οι οποίες διαρθρώνονται οριζόντια μεταξύ τους και είναι αναγνώσιμες ως ένα οργανωμένο σύνολο και ταυτόχρονα η κάθε μια αποτελεί ολοκληρωμένη αρχιτεκτονική οντότητα. Η κάθε μονάδα – ενότητα φιλοξενεί ένα μέρος του προγράμματος από παρόμοιου τύπου λειτουργίες.

Τα κτίρια εξαπλώνονται στη τοποθεσία δεσμεύοντας διαδοχικά τα περιβάλλοντα στοιχεία και με τη κατάλληλη διαχείριση του, ο κενός-υπαίθριος χώρος, λειτουργεί ως ενεργοποιητικός και ενοποιητικός καταλύτης και αποτελεί το συνεκτικό στοιχείο των κτιριακών μονάδων, το ¨βάθρο¨ πάνω στο οποίο εδράζονται και αναδύονται και με το οποίο συνεργούν, για να προκύψουν ανοικτοί θετικοί χώροι όπως πλατείες και χώροι πρασίνου αλλά επίσης και στεγασμένοι υπαίθριοι χώροι, που να αποτελούν αφορμή και να ευνοούν τη κοινωνική συνεύρεση των μαθητών και των καθηγητών.

© ΕΠΙΤΕΣΣΕΡΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

Ως αποτέλεσμα, η σύνθεση αποκτά τοπογραφικό χαρακτήρα και με τη συναρμογή των κτιριακών μορφών, τόσο μεταξύ τους όσο και με τους ανοικτούς χώρους, προκύπτουν μικροπεριβάλλοντα που προσεγγίζουν την ανθρώπινη κλίμακα και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την οικειοποίηση και χρήση τους από μικρότερες ομάδες μαθητών.

Έτσι, ο σχεδιασμός του εκπαιδευτηρίου δεν περιορίζεται μόνο στη κτιριολογική ¨ταξινόμηση¨ του προγράμματος και στην λειτουργική επίλυση των διαφόρων χρήσεων, αλλά επεκτείνεται σε κοινωνικό και πολεοδομικό επίπεδο. Φιλοδοξεί δε να προσφέρει ποιοτικούς χώρους, τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς, φιλικούς και φιλόξενους που να δώσουν την ευκαιρία στους χρήστες να αισθανθούν οικεία και να συμπεριφέρονται κοινωνικά σε ένα οργανωμένο μικροπεριβάλλον.

Η θέση ανέγερσης του νέου σχολείου, επιλέγηκε κατόπιν αξιολόγησης των χαρακτηριστικών και δεδομένων των υφιστάμενων εγκαταστάσεων που θα παραμείνουν, του περιβάλλοντα χώρου, των υφιστάμενων προσβάσεων και του οδικού δικτύου.  Η ανάπτυξη της σύνθεσης σε πτέρυγες ευνοεί τη τμηματική ανέγερση των κτιρίων με τη προσωρινή διευθέτηση της στέγασης των μαθητών ανά περίπτωση, αφού το υφιστάμενο σχολείο θα βρίσκεται σε λειτουργία κατά τη διάρκεια της ανέγερσης των νέων εγκαταστάσεων.

© ΕΠΙΤΕΣΣΕΡΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

Σε πολεοδομικό επίπεδο, η σύνθεση φιλοδοξεί να αποτελέσει μια μικρογραφία ¨γειτονιάς¨, με όλα τα απαραίτητα συνεκτικά πολεοδομικά στοιχεία, όπως είναι η πλατεία, η στοά, οι χώροι πρασίνου, οι διαδρομές και οι στάσεις. Η σύνθεση των τριών βασικών μονάδων – ενοτήτων γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετείται αυτή η ιδέα. Χειρισμοί όπως η σχέση των διαφόρων επιπέδων μεταξύ τους, η σχέση κενού – πλήρους, πορείας – στάσης και η συνολική ένταξη των κτιρίων στο οικόπεδο και η αξιοποίηση των μορφολογικών και γεωμετρικών του δεδομένων, αποσκοπούν στη δημιουργία χώρων αστικής ποιότητας και χαρακτηριστικών, γεγονός που επιτρέπει τη πραγματοποίηση αυτού του στόχου.

Σε αρχιτεκτονικό επίπεδο, η παρουσία του Λυκείου στον περιβάλλοντα αστικό ιστό τονίζεται μορφολογικά με τη χρήση ενός έγχρωμου παραπετάσματος κινητών ηλιοπροστατευτικών επιφανειών από διάτρητη λαμαρίνα, που προσδίδει στα κτίρια την ιδιαίτερη τους ταυτότητα και τα καθιστά ικανά να αποτυπωθούν στη μνήμη ως ένα ενιαίο σύνολο και ως ένα διακριτό συνεκτικό στοιχείο του αστικού ιστού.

© ΕΠΙΤΕΣΣΕΡΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

© ΕΠΙΤΕΣΣΕΡΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

© ΕΠΙΤΕΣΣΕΡΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ

© ΕΠΙΤΕΣΣΕΡΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ