Δυτικές συνοικίες! Μια προσωπική εκτίμηση…
της Ελίνας Τριανταφυλλίδου
welcome to Zakaki Texas, @ Ελίνα Τριανταφυλλίδου
Αν ήμουν στα κανονικά μου, σ΄αυτήν εδώ τη θέση θα υπήρχε ένα κείμενο ίσως… για το φύλο στον αστικό χώρο. Το επεξεργάζομαι στο μυαλό μου εδώ και καιρό, με βρίσκει όμως απροετοίμαστη… Ως εδώ… Πρέπει να γράψω. Τι όμως; Ποιοι οι πρωταγωνιστές;
“Ασυνέχεια, “ακαταστασία”, με αισθητικό freestyle και πληθώρα κατόπτρων (…)”. Δανείζομαι τις δικές μου σκέψεις στο εισαγωγικό σημείωμα… Αναζητώ ένα αντίστοιχο σκηνικό… Αν θέλετε να μιλήσουμε για αναρχία καλωσορίσατε στις δυτικές συνοικίες!
“Ασυνέχεια, “ακαταστασία”, με αισθητικό freestyle και πληθώρα κατόπτρων […] Αν θέλετε να μιλήσουμε για αναρχία καλωσορίσατε στις δυτικές συνοικίες!
Θορυβώδεις επαύλεις που φαντάζουν σα ξένα στοιχεία, σιωπηλές μονοκατοικίες που σ΄αφήνουν αδιάφορο, το Grandfutur – ένα κτίριο που συναντάται στα κρατικά αρχιτεκτονικά βραβεία, η Μίλτωνος (μια λαϊκή λεωφόρος), η γειτνίαση με τη βιομηχανική περιοχή, το περίφημο My mall Limassol σαν σημείο εκτόνωσης, διαμορφώνουν ένα κοινότοπο και ανώνυμο περιβάλλον. Οι ελεύθεροι χώροι είναι αδιάφοροι και άχρωμοι, με δέντρα καχεκτικά, τα αυτοκίνητα παντού, ο θόρυβος ανυπόφορος. Οι δυτικές συνοικίες έχουν γίνει Στενάχωρες.
Βλέπεις πώς είναι ή δε σε νοιάζει; Τι σε νοιάζει άλλωστε;
Εδώ ένα κολάζ ετερόκλητων στοιχείων συνθέτει το σκηνικό, δίνοντας μια εικόνα άχαρη. Ούτε πρόσωπο, ούτε γλύκα, ούτε εκπλήξεις. ΑΕΛ, Απόλλων, Ομόνοια, ΠΑΟΚ, Ελληνοφρένεια, WelcometoZakakiTexas…Τίποτα το εναλλακτικό δε θα βρεις εδώ, τίποτα το ποιητικό… Μόνο εξεζητημένα τίποτα, αντιθέσεις φτώχειας και περιτοιχισμένων με κάμερες πλουσιόσπιτων. Είχαν όμως τρέλα οι τόποι τούτοι, καθημερινές ιστορίες αστικής ευτυχίας… Η αθωότητα όμως μας τελείωσε. Οι γειτονιές (τους) γερνάνε! Μόνο οι οικονομικοί μετανάστες που αγκυροβόλησαν στο τόπο τούτο, προσωρινά ή και μόνιμα, χαμογελούν και τιτιβίζουν πια. Δικές τους λέξεις και επιφωνήματα στο γειτονικό “πάρκο”, πηγαδάκια, φωνές στους δρόμους…
ΑΕΛ, Απόλλων, Ομόνοια, ΠΑΟΚ, Ελληνοφρένεια, Welcome to Zakaki Texas…Τίποτα το εναλλακτικό δε θα βρεις εδώ, τίποτα το ποιητικό…
Ακεφιές…
Παλιά αυτό που αποκαλούμε δυτική πλευρά της πόλης μου άρεσε. Είχε έξαψη, περιπέτεια, έβγαζε μια σιγουριά, ήμασταν όλοι γνωστοί… Ξαφνικά όλα αυτά εξαφανίστηκαν. Την τελευταία φορά που την περπάτησα μου φάνηκε άγρια, αμακιγιάριστη, φτωχή, πνιγμένη, σκοτεινή…άτακτα εξαπλωμένη μέσα στον οικοδομικό οργασμό π.κ (προ κρίσης). Λυπάμαι, πολύ λυπάμαι η γειτονιά μου δε μου αρέσει πια. Ανοίκεια και ξένη, χωρίς θαλπωρή, χωρίς οίκτο…
Γι΄αυτό να φεύγεις! (;) Εκεί έξω ένας “άλλος” τόπος ίσως να κρύβεται αναμένοντας να τον αποκαλύψεις…
Δυτικές Συνοικίες χωρίς προορισμό… ΕΔΩ(!) λοιπόν σ΄αφήνω…
Συγχωρέστε με για τυχόν στοιχεία δακρύβρεχτου δράματος, αλλά τις μέρες της “αναμονής” (προ διακτινιστείς μακριά από τη ρουτίνα) τα πάντα φαντάζουν απελπιστικά ασφυκτικά που δε βλέπεις τίποτα το ποιητικό, το άξιο λόγου, το ερεθιστικό… Και η ζέστη, και η υγρασία έχουν γίνει πλέον αφόρητες και επιμένουν. Γι΄αυτό να φεύγεις! (;) Εκεί έξω ένας “άλλος” τόπος ίσως να κρύβεται αναμένοντας να τον αποκαλύψεις…
Tags
criticism
