Βικτώρια Αριστοδήμου , Μπεράτη Μαρία – Ευαγγελία

Τμήμα Αρχιτεκτονικής Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου

Computational Design | Διδάσκων: Δρ. Γιώργος Αρτόπουλος

Κεντρική Ιδέα – Περιοχή Μελέτης – Μορφολογική διερεύνηση της κεντρικής ιδέας – Διαγράμματα Ανάπτυξης- Αλγοριθμος, © Βικτώρια Αριστοδήμου, Μπεράτη Μαρία – Ευαγγελία

ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ:

Η περιοχή μελέτης βρίσκεται στους Επτά Άη Γιώργηδες στη Γεροσκήπου της Πάφου. Μια σειρά από λαξευτούς τάφους μέσα στον βράχο που αποτελεί το φυσικό γεωμορφολογικό όριο της περιοχής, σχηματίζει κατά μήκος του ένα φυσικό μονοπάτι που εκτείνεται σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός χιλιομέτρου.

Στο μονοπάτι αυτό δημιουργείται πλήθος από διαφορετικές φυσικές οπτικές γωνίες, καθώς λόγω των πολλαπλών υψομετρικών διαφορών, την εναλλαγή κλειστού και ανοιχτού χώρου που προκαλούν τα λαξευμένα σπήλαια και της ποικίλης φύτευσης, ο επισκέπτης βιώνει διαφορετικές εμπειρίες και συναισθήματα όπως αντλεί μέσα από τον περίπατο του τα πολλαπλά ερεθίσματα του περιβάλλοντος χώρου.

Φωτορεαλιστικές απόψεις μονοπατιού, © Βικτώρια Αριστοδήμου, Μπεράτη Μαρία – Ευαγγελία

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ – ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ: 

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ –  ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ:  Με στόχο την ενίσχυση αυτού του υπάρχοντος μονοπατιού αλλά και ως ένα επιπλέον κίνητρο για επισκεψιμότητα στη περιοχή, προτείνεται μια κατασκευή εναρμονισμένη με το φυσικό τοπίο. Ένα installation το οποίο θα ορίσει την περιπατητική πορεία, ενισχύοντας παράλληλα τα βιώματα του επισκέπτη μέσα σε αυτή. Ο σχεδιασμός στηρίζεται στον ιστορικό μορφολογικό τύπο του Γοτθικού τόξου ως αναφορά στην μεσαιωνική αρχιτεκτονική ιστορία της Κύπρου.

Η γεωμετρία της προτεινόμενης κατασκευής ορίζεται από τις οργανικές μορφές των σπηλαίων στο βράχο όπως αυτές ερμηνεύονται ως καμάρες. Έτσι, αναδύονται από το βράχο πολυάριθμες καμπύλες με τυχαία σειρά και μέγεθος οι οποίες σχηματίζουν μαζί το σκέπαστρο μιας διαδρομής με οδηγό τη φύση, ενώ καταλήγουν στο έδαφος σε διαφορετικά ύψη σχηματίζοντας καμάρες σε πολλά μεγέθη και δίνοντας ένα γοτθικό στοιχείο στην κατασκευή που θυμίζει μορφές του Gaudi με σύγχρονη απόδοση.

Η κατασκευή ισορροπεί μέσω ενός δικτύου διασταυρωμένων pipes που την διαπερνούν καθώς εισέρχονται στον βράχο και το έδαφος δίνοντας έτσι πλήρη στήριξη στη συνεχόμενη ροή από καμάρες. Τα pipes είναι τοποθετημένα σε σειρά μέσω της ακολουθίας Fibonacci και διασταυρώνονται αναλογικά σε πυκνότητα προσομοιάζοντας τον φωτισμό στα τρία στάδια του μονοπατιού: την σπηλιά (σκοτάδι), το δάσος (ημίφως) και το αίθριο (άπλετο φως).

Τέλος, τα υλικά δόμησης της κατασκευής επιλέχτηκαν με βάση την εναρμόνιση της με τον περιβάλλον χώρο αλλά και την υφή που ήταν επιθυμητό να αποδοθεί στο φυσικό τοπίο. Έτσι, βάση των δυνατοτήτων τους στην ανέγερση ελαφριών κατασκευών προτείνεται η διάτρητη λαμαρίνα (perforated steel) για το σκέπαστρο και το ατσάλι για τα pipes.