Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image
Scroll to top

Top

TO MΠΕΤΟΝ ΑΡΜΕ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

TO MΠΕΤΟΝ ΑΡΜΕ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ
Phidias Pavlides

του Φειδία Παυλίδη

 

 

Θα μπορούσε να ήταν και: «Ο (κυπριακός) Μοντερνισμός που Αγαπήσαμε». Το «Μπετόν Αρμέ» ακούγεται, όμως, πιο «πιασάρικο» (ίσως και πιο προκλητικό) και, ούτως ή άλλως, το οπλισμένο σκυρόδεμα είναι το κυρίαρχο υλικό αυτής της περιόδου. Και για να τελειώνω με τον τίτλο, χρησιμοποιώ το πρώτο πληθυντικό, γιατί νιώθω πως, μαζί με εμένα, αγαπήσαμε πολλοί το Μοντερνισμό, ο οποίος δεν είναι κομμάτι μόνο της προσωπικής μνήμης, αλλά και μεγάλο κομμάτι της συλλογικής μνήμης. Ο κυπριακός Μοντερνισμός είναι, πέρα από σημαντική κληρονομιά, ένα ισχυρό κομμάτι της ταυτότητάς μας. Από τη δεκαετία του 1960 και μετά, χύσαμε αρκετό μπετόν για να οικοδομήσουμε τη νέα μοντέρνα κοινωνία και για να «τσιμεντώσουμε» τη νεαρή Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία μπορεί να μην αγαπήσαμε και τόσο στην αρχή, χύσαμε όμως πολύ μπετόν (και το χύσαμε σχετικά καλά) για να την εγκαθιδρύσουμε.

 

Από τη δεκαετία του 1960 και μετά, χύσαμε αρκετό μπετόν για να οικοδομήσουμε τη νέα μοντέρνα κοινωνία και για να «τσιμεντώσουμε» τη νεαρή Κυπριακή Δημοκρατία

H09-001-01

 

Και η ερώτηση που προκύπτει είναι: πώς είναι δυνατόν κανείς να αγαπήσει το μπετόν αρμέ; Η απάντηση είναι πολύ απλή: γεννηθήκαμε (γεννήθηκα το 1973) και μεγαλώσαμε μέσα σε κτήρια από μπετόν αρμέ. Ο κυπριακός Μοντερνισμός καθόρισε τις πρώτες μας εικόνες, τις μνήμες και τις αναμνήσεις μας. Οι γειτονιές που μεγαλώσαμε, οι γειτονιές των πόλεών μας, μαρτυρούν μια μεγάλη μεσαία αστική τάξη που

στέγασε τις προσπάθειες δημιουργίας αστικού πολιτισμού και αστικής κουλτούρας μέσα σε μοντερνιστικά κτήρια (δημόσια και ιδιωτικά), που κτίστηκαν κυρίως μετά το 1960. Μπορεί οι πόλεις μας να άρχισαν να αναπτύσσονται μόλις το τέλος του 19ου αιώνα, το δομημένο περιβάλλον όμως φανερώνει και μαρτυρεί ένα αρκετά αναπτυγμένο αστικό πολιτισμό. Θα πρόσθετα, επίσης, πως δε φαντάζουμε και επαρχιώτες (ή αποξενωμένοι) μέσα στα μοντερνιστικά κτήρια (ικανότητα να προσαρμοζόμαστε; Ίσως!) και πως η λογική του σκελετού από μπετόν (που εισήγαγε ο Μοντερνισμός στο νησί μας) είναι πλέον κοινή λογική.

Οι γειτονιές που μεγαλώσαμε, οι γειτονιές των πόλεών μας, μαρτυρούν μια μεγάλη μεσαία αστική τάξη που στέγασε τις προσπάθειες δημιουργίας αστικού πολιτισμού και αστικής κουλτούρας μέσα σε μοντερνιστικά κτήρια (δημόσια και ιδιωτικά), που κτίστηκαν κυρίως μετά το 1960.

H09-001-02

 

Η στήλη δεν έχει αξιώσεις συστηματικής επιστημονικής έρευνας, ούτε αποσκοπεί στη δημιουργία οποιουδήποτε ιστορικού αρχείου. Θέλει απλώς να φρεσκάρει τη μνήμη και να δώσει (ελπίζω) αφορμές για συζήτηση. Να θυμηθούμε πως ο Μοντερνισμός υπήρξε μέρος της καθημερινότητάς μας, μέρος της ζωής μας, μέρος της εικόνας που έχουμε για τις πόλεις μας, μέρος της συλλογικής μνήμης.

 

H09-001-03

 

Προσπαθώντας, λοιπόν, να μιλήσω για τον κυπριακό Μοντερνισμό, περπατώ στην πόλη, φωτογραφίζω, συλλέγω πληροφορίες, μιλώ με ανθρώπους και γράφω. Ίσως σε μια προσπάθεια να προβάλω και να «σώσω», με το δικό μου τρόπο, κάτι που αρχίζει να χάνεται. Ελπίζω πως θα με ακολουθήσετε στους περιπάτους και στις αναζητήσεις μου.

 

H09-001-04

 

ΕΙΚΟΝΕΣ

01  Σε παιδική ηλικία, σε βοηθητική βεράντα του πατρικού μου, στη Λεμεσό, © Προσωπικό Άλμπουμ

02  Με τη μητέρα μου, στον κήπο του πατρικού μου, © Προσωπικό Άλμπουμ

03  Στην είσοδο του πατρικού μου, με τον νονό μου, το 1974, © Προσωπικό Άλμπουμ

04  Στην «πίσω» αυλή του πατρικού μου, με τη μητέρα μου, το 1974, © Προσωπικό Άλμπουμ

Click to access the login or register cheese