Kyriakos Messios

2016 | University of Cyprus

Architectural Design VII | Supervisor: Theoharis David

Κυριάκος Μέσσιος

2016 | Πανεπιστήμιο Κύπρου

Αρχιτεκτονική Σύνθεση VII | Επιβλέπων: Θεοχάρης Δαυίδ

09. Τρισδιάστατη Απεικόνιση,© Κυριάκος Μέσσιος

ακολουθεί κείμενο στην ελληνική

A “crack” in my past. A long-distance relationship discusses the condition of eternal love and selflessness. A relationship that begins and ends because of distance. Far from constant contact but very close, almost synonymous to spiritual.

This house will face the still existing love for this person along with spatial context and an attempt of its revival. The site that the house is situated is the Garden of Remembrance in New Waterfront of Thessaloniki. ‘Indeed, the sea ‘bubbled’ against the yard walls of country houses and, in some places, just above them.’ This description had as picture the eastern side of the beach for about eighty years. The Garden of Remembrance is essentially an empty space, a “crack” in the city’s past. The composition of the garden recalls, in a second reference plane, the subtleties of memory, which is not only composed of images, but it is a grid of various sensations, smells and sounds. The flower beds in Garden of Remembrance planted with aromatic plants and herbs that recall the smells of the past, and drag associatively familiar images of landscapes that were lost.

01. Άποψη Κατοικίας – Τρισδιάστατο Γραμμικό Σχέδιο,© Κυριάκος Μέσσιος

Contextually this house complements and enhances the ‘position’ of the garden. Moreover, this attempt to revive the relationship will be like what I would call, a journey to Cyprus, for her place beside me. These sites will make a dwelling with a permanent harbour this garden and a fleeting trip to Cyprus.

The current site is located on the waterfront of Thessaloniki and it is slandered daily with a linear tourist flow. The main objective of the dwelling is an invasion of private space into a prime public space without one adversely affects the other and vice versa. This project works on two levels. First, it repositions man in a different situation of completely private into public space (revolution – a reaction to the current situation of city and review the previous). This impersonal linear space does not provide opportunity of personal experience. And secondly it creates a three-dimensional infrastructure on existing space system within which anyone can act and express.

02.Τοπογραφικό Σχέδιο,© Κυριάκος Μέσσιος

Putting something in a public space, it is in its nature most public at least, an exhibit where everyone, passers-by though private users are set to experience it or even use it. In Athens we have Acropolis with an internally impregnable Parthenon while in Thessaloniki a New Waterfront with an accessible exhibit-pavilion and furthermore dwelling.

Originally the building retains the existing Garden of Remembrance as it is, without affecting it, with its uplifting of the ground level, creating a three-dimensional grid of columns-pillars of Pentelic marble, while internally creating more free forms of spaces. Through these columns and places a metal ramp unfolds and meanders through them to create motion, junction and access.

03.Ποιότητες χώρων και ροών σε μορφή κολάζ,© Κυριάκος Μέσσιος

The approach of the building as associatively to Parthenon is upwards and at an angle so that the conception of the building geometries become more perceptible while introducing a ramp which starts from the edge of the promenade and reaches point of view, located in the sea (Image 3, Figure 1). The access of visitors stops at the point of view while the private individual continues to private spaces and foremost at home. The flow of public is being cut off, as to emphasize the ‘deadlock’, the nostalgia of the relationship, the sense of distance and yet, the only option is to return to the promenade. The user’s flow continues downwards with a spiral staircase that leads to an underwater point and then an underwater corridor for accessing the entrance of the residence (Image 3, Figure 2). This route is estimated to be 70 meters long and time-passing of the 2-minute normal pace. The time and desire are important factors for the appropriate reminder for survival and revival of the relationship.

04.Ανατολική Όψη-Πρόσοψη, Κάτοψη Υπογείου,© Κυριάκος Μέσσιος

In the linear path of the seaside promenade, waterfront, visitors will encounter a crevice that forms a downward trend in the infrastructure underground. There will come a private biological lab owned by the user where everyone can be examined or updated. Passing the lab will meet a spiral ramp that will lead him immediately to the first terrace. Cause of the ramp, guests are now capable to have eye-access to the interior of the dwelling. Despite this, the ramp is a common motion system throughout the residence. The view in all rooms are ‘accessible’ and ‘semi-accessible’ with delicate placing of the walls (Image 3, Figure 3). The end of the ramp reaches the ceiling of the infrastructure, while trying again to raise the sense of ‘deadlock’ and the natural ‘brake’ of this relationship because of the distance (Image 3, Figure 5). At this point, where the ramp ends, the ceiling is torn into two pieces at the same perspective with a crevice in the ground.

05. Τομή Α-Α΄, Κάτοψη Ημιορόφου,© Κυριάκος Μέσσιος

The space of the bathroom and the bedroom, although at different levels are combined. This is achieved with the retreat of the bedroom’s floor having direct communication between those two. At the point of the bed which is carved from marble (as every room and furniture) is broken in two with 40 cm difference of height (Image 3, Figure 4) and continues as well into the bath room where it breaks the floor and creates an artificial gutter of water leading to the existing flower bed of the existing garden where there grows lavender, the smell that reminds her, me.

06. Νότια Όψη, Κάτοψη 2ου Ορόφου,© Κυριάκος Μέσσιος

ελληνικό κείμενο

Μια “ρωγμή” στο παρελθόν μου. Μια εξ αποστάσεως σχέση πραγματεύεται τον όρο της παντοτινής αγάπης και ανιδιοτέλειας. Μια σχέση που τελειώνει και αρχίζει λόγω αυτής της απόστασης. Μακριά από συνεχή επαφή αλλά πολύ κοντά, σχεδόν ταυτισμένη με την πνευματική. Η κατοικία αυτή θα έχει να αντιμετωπίσει την ακόμα υπάρχουσα αγάπη για αυτό το πρόσωπο με χωρικά πλαίσια και μια προσπάθεια αναβίωσης της. Ο χώρος που θα αναπλαθεί η κατοικία είναι ο Κήπος της Μνήμης, στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης.  «Πράγματι, η θάλασσα “παφλάζει” ενάντια στους αυλότοιχους των εξοχικών κατοικιών και, σε μερικά μέρη, ίσα πάνω τους. » Αυτή την παραπάνω περιγραφή είχε ως εικόνα η ανατολική πλευρά της παραλίας αυτής για ογδόντα περίπου χρόνια. Ο κήπος της Μνήμης είναι ουσιαστικά ένας κενός χώρος, μια “ρωγμή” στο παρελθόν της πόλης. Η σύνθεση του κήπου ανακαλεί, σε ένα δεύτερο επίπεδο αναφοράς, τις λεπτές αποχρώσεις της μνήμης, που δεν συντίθεται μόνο από εικόνες, αλλά είναι ένα πλέγμα ποικίλων αισθήσεων, ευωδιών και ήχων. Τα παρτέρια του κήπου της Μνήμης φυτεύονται με αρωματικά φυτά και βότανα που ανακαλούν τις μυρωδιές του παρελθόντος, και συμπαρασύρουν συνειρμικά οικείες εικόνες από τα τοπία που χάθηκαν.

07. Τομή Β-Β’, Κάτοψη 3ου Ορόφου,© Κυριάκος Μέσσιος

Συνειρμικά η κατοικία αυτή συμπληρώνει και ενισχύει τη ‘θέση’ του κήπου. Επιπρόσθετα η προσπάθεια αναβίωσης της σχέσης αυτής θα είναι όπως το αποκαλώ εγώ, ένα οδοιπορικό για την Κύπρο, για τη θέση της δίπλα μου. Οι χώροι αυτοί θα συνθέτουν μια κατοικία που θα έχει σαν μόνιμο λιμάνι τον κήπο αυτό και σαν εφήμερο το ταξίδι για την Κύπρο.

Το υφιστάμενο site βρίσκεται παραλιακά της Θεσσαλονίκης και διαβάλλεται καθημερινά με μια γραμμική τουριστική ροή. Κύριος στόχος της κατοικίας ήταν η εισβολή του ιδιωτικού χώρου σε έναν κατεξοχήν δημόσιο χώρο χωρίς το ένα να επηρεάζει αρνητικά το άλλο και αντιστρόφως. Το project αυτό δουλεύει σε δύο επίπεδα. Πρώτα επανατοποθετεί τον άνθρωπο σε μια διαφορετική κατάσταση του εντελώς ιδιωτικού μέσα στο δημόσιο χώρο (επανάσταση – αντίδραση στην υφιστάμενη κατάσταση και αναδρομή στην προηγούμενη). Ο απρόσωπος γραμμικός χώρος αυτός δεν έδινε ευκαιρία προσωπικής εμπειρίας. Και δεύτερον τη δημιουργία μιας τρισδιάστατης υποδομής πάνω σε υφιστάμενο σύστημα χώρων εντός του οποίου ο οποιοσδήποτε μπορεί να δράσει και να εκφραστεί.

08. Τρισδιάστατη Απεικόνιση,© Κυριάκος Μέσσιος

Τοποθετώντας κάτι σε δημόσιο χώρο, πλέον γίνεται εκ φύσης του δημόσιο, ένα έκθεμα, όπου όλοι, περαστικοί και ιδιωτικοί χρήστες θέτονται να το βιώσουν ή ακόμα και να το χρησιμοποιήσουν. Στην Αθήνα μια Ακρόπολη με έναν απόρθητο εσωτερικά Παρθενώνα ενώ στη Θεσσαλονίκη μια Νέα Παραλία με μια προσβάσιμη οικοδομή-pavilion και περαιτέρω κατοικία.

Αρχικά το κτίριο διατηρεί τον υφιστάμενο κήπο χωρίς να τον επηρεάσει με την ξεκάθαρη εξύψωσή του, δημιουργώντας έναν τρισδιάστατο κάνναβο από στήλες-πεσσούς πεντελικού μαρμάρου, αφήνοντας να εξελίσσεται στο εσωτερικό του πιο ελεύθερες μορφές χώρων. Μέσω αυτών των στηλών και χώρων μία μεταλλική ράμπα εκτυλίσσεται και ελίσσεται μέσω αυτών για τη δημιουργία κίνησης, ένωσης και πρόσβασης.

09. Τρισδιάστατη Απεικόνιση,© Κυριάκος Μέσσιος

H προσέγγιση στο κτίριο όπως συνειρμικά και στον Παρθενώνα γίνεται ανοδικά και υπό γωνία έτσι ώστε να γίνεται πιο αντιληπτή η σύλληψη των γεωμετριών της οικοδομής με την ένταξη μιας ράμπας η οποία ξεκινά από την άκρη της παραλιακής και φθάνει σε σημείο θέας, τοποθετημένο μέσα στη θάλασσα (εικόνα 3, σχέδιο 1). Η πρόσβαση των επισκεπτών διακόπτεται στο σημείο θέας ενώ του ιδιώτη συνεχίζει σε ιδιωτικούς χώρους και κατεξοχήν στην κατοικία. Η πορεία του δημοσίου διακόπτεται για να τονιστεί το ‘αδιέξοδο’, η νοσταλγία της σχέσης και η έννοια της απόστασης και ωστόσο η μόνη επιλογή είναι η επιστροφή πίσω στην παραλία και η συνέχεια του περιπάτου τους. Η πορεία του χρήστη συνεχίζει προς τα κάτω με μια σπειρωτή σκάλα που καταλήγει σε υποθαλάσσιο σημείο και στη συνέχεια μια υποθαλάσσια πορεία σε ένα διάδρομο για την είσοδο της κατοικίας (εικόνα 3, σχέδιο 2). H διαδρομή αυτή υπολογίζεται στα 70 μέτρα μήκος και χρόνος προσπέρασης της στα 2 λεπτά με κανονικό βηματισμό. Ο χρόνος και η επιθυμία είναι σημαντικοί παράγοντες για την κατάλληλη υπενθύμιση για επιβίωση και αναβίωση της σχέσης.

10. Μακέτα,© Κυριάκος Μέσσιος

Στη γραμμική πορεία του παραλιακού πεζόδρομου ο επισκέπτης θα συναντήσει μια σχισμή στο έδαφος που θα σχηματίζει μια καθοδική πορεία προς το υπόγειο της υποδομής. Εκεί θα συναντήσει ένα ιδιωτικό βιολογικό εργαστήρι του χρήστη όπου και ο καθένας μπορεί να εξεταστεί είτε να ενημερωθεί. Προσπερνώντας το θα συναντήσει μια σπειρωτή ράμπα που θα τον οδηγήσει αμέσως στο πρώτο δώμα. Με τη βοήθεια της ράμπας γίνεται εφικτή η πρόσβαση του επισκέπτη στο εσωτερικό της κατοικίας. Παρ’ όλ’ αυτά η ράμπα αποτελεί κοινό μέσο διακίνησης καθ’ όλη την κατοικία. Η θέαση προς όλους τους χώρους είναι ‘προσβάσιμη’ και ‘ημί-προσβάσιμη’ με λεπτούς χειρισμούς τοιχίων (εικόνα 3, σχέδιο 3). Η κατάληξη της ράμπας αυτής είναι το ταβάνι της τρισδιάστατης αυτής υποδομής που και πάλι προσπαθώ να θέσω την έννοια του αδιεξόδου και τη φυσικό ‘φρένο’ της σχέσης λόγω της απόστασης (εικόνα 3, σχέδιο 5). Στο σημείο εκεί, που καταλήγει η ράμπα, το ταβάνι σχίζεται σε δύο κομμάτια σε ίδια ευθεία με στο σχίσιμο στο έδαφος.

Ο χώρος του λουτρού και του υπνοδωματίου, παρ’ όλο που βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα είναι ενωμένα. Αυτό επιτυγχάνεται με την υποχώρηση του πατώματος του υπνοδωματίου και την άμεση επικοινωνία των δύο χώρων αυτών. Στο σημείο του κρεβατιού το οποίο είναι σκαλισμένο από μάρμαρο (όπως κάθε χώρος και έπιπλο) σπάει στα δύο με διαφορά ύψους 40 εκατοστών (εικόνα 3, σχέδιο 4) και συνεχίζει επίσης και στο χώρο του λουτρού όπου και σπάει το πάτωμα και δημιουργείται μια τεχνητή υδρορροή των νερών προς το υφιστάμενο παρτέρι του υφιστάμενου κήπου όπου φύεται λεβάντα, η μυρωδιά που της θυμίζει εμένα.