Nastasia Georgiade, Irini Klidara, Andreas Konstantinou, Panagiota Tziourrou

2016 | University University of Cyprus, Department of Architecture

Architecture Design V  | Tutors: Socrates Stratis, Chrysanthe Constantinou

 

Ναστάσια Γεωργιάδη, Ειρήνη Κλειδαρά, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Παναγιώτα

Τζιούρρου

2016 | Πανεπιστήμιο Κύπρου, Τμήμα Αρχιτεκτονικής

Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός V | Διδάσκων: Σωκράτης Στρατής, Χρυσάνθη Κωνσταντίνου 

The project deals with the creation of reconfiguration mechanisms of the park, which are also mechanisms for the reconfiguration of city of Beirut, Lebanon. The “Horsh Beirut” park seems like an oasis in the controversial post-conflict environment that exists around it. So, the idea of a nursery garden and a production process is developed.

 

The reopening of the “Horsh Beirut” park arises through a series of collective practices in its perimeter, within the city. The nursery gardens are the reason for the establishment of this new treaty, proposing different ways of “habitation” in relation to the production of the park.

 

The production comes as a mechanism to join the habitation, education and the limits of the park. This cycle is the in between space in which the city and the park interact. Three types of interfaces are proposed which manage the “limits”.

 

In the education sphere, seeds and cuttings, are developed indoor and receive intensive care. These spaces, function as dual infrastructures in the school’s limit with the surrounding area. This process is linked to children’s learning and school activities.

 

In the residential sphere, seedlings grow in covered spaces in between residential blocks or in building’s facade in relation to the road. These sites reconfiguration the existing habitation conditions, but also by densifying the program and also by decreasing the density of the space.

 

At the limit around the park the beginning and end of production are placed, directly connected to sports facilities. These spaces manage access to the “Horsh Beirut” park, redefining the existing limit and shape the sports facilities.

 

The final product concludes in specific strategic locations – receiver areas, which were part of it in the past and which during the years were buffer zones. Depending on the different conditions prevailing in the park, there is an impact on the production process but also in the collective spaces created. The park itself has an impact on the city and vice versa.

 

Το έργο ασχολείται με την δημιουργία μηχανισμών αναδιαμόρφωσης του πάρκου, οι οποίοι αποτελούν παράλληλα και μηχανισμούς αναδιαμόρφωσης της πόλης Βυρητού, στο Λίβανο. Το πάρκο “Horsh Beirut”,  μοιάζει όαση στο αμφιλεγόμενο και μετασυγκρουσιακό περιβάλλον που αναπτύσσεται περιμετρικά του. Έτσι αναπτύσσεται η ιδέα του φυτωρίου ως διαδικασίας παραγωγής.

 

Το άνοιγμα του πάρκου “Horsh Beirut” προκείπτει μέσα από μια σειρά συλλογικών πρακτικών περιμετρικά του, μέσα στη πόλη.Τα φυτώρια αποτελούν την αφορμή για την εγκαθίδρυση αυτής της νέας συνθήκης, προτείνοντας διαφορετικούς τρόπους “κατοίκησης” σε σχέση με την παραγωγή του πάρκου.

 

Ο κύκλος παραγωγής έρχεται να ενταχθεί στην κατοίκιση, την εκπαίδευση και στο όριο του πάρκου ενώ παράλληλα απαποτελεί τον ενδιάμεσο χώρο όπου η πόλη και το πάρκο αλληλεπιδρούν. Προτείνονται  τρεις τύποι υποδομών διαμεσολάβησης που διαχειρίζονται τα  “όρια” των διαφορετικών καθεστώτων γειτνίασης  (interface).

Στο χώρο της εκπαίδευσης αναπτύσσονται σπόροι και μοσχεύματα τα οποία βρίσκονται σε κλειστούς χώρους και δέχονται ιδιαίτερη φροντίδα. Οι χώροι αυτοί λειτουργούν σαν διπλές υποδομές στο όριο του σχολείο με την γύρω περιοχή. Η διαδικασία αυτή συνδέεται άμεσα με τη μάθηση των παιδιών αλλά και τις σχολικές δραστηριότητες.

Στη κατοίκηση αναπτύσσονται νεαρά φυτά σε κλειστούς χώρους που βρίσκονται μεταξύ των κατοικιών ή και στο μέτωπο των κατοικιών σε σχέση με το δρόμο. Οι χώροι αυτοί έρχονται να αναδιαμορφώσουν τις υφιστάμενες συνθήκες κατοίκησης, πυκνώνοντας αλλά παράλληλα από-πυκνώνοντας την περιοχή.

Στο όριο γύρω από το πάρκο τοποθετείται η αρχή και το τέλος της παραγωγής, άμεσα συνδεδεμένη με μια σειρά αθλητικών εγκαταστάσεων. Οι χώροι αυτοί διαχειρίζονται τις προσβάσεις στο πάρκο “Horsh Beirut”, επαναπροσδιορίζουν το υφυστάμενο όριο και διαμορφώνουν τις αθλητικές εγκαταστάσεις.

Το τελικό προίον της παραγωγής καταλήγει σε συγκεκριμένα στρατηγικά σημεία-περιοχές δέκτες, χώροι που του ανήκαν στο παρελθόν και κατά την διάρκεια των χρόνων αποτέλεσαν ζώνες ουδετερότητας(buffer zone). Ανάλογα με τις διαφορετικές συνθήκες που επικρατούν στο πάρκο, υπάρχει άμεση επίδραση στην διαδικασία παραγωγής αλλά και στους συλλογικού χώρους που δημιουργεί. Το ίδιο το πάρκο έχει επίδραση στην πόλη και αντίστρoφα.