Chris Loizou

2016 | School of Architecture, University of Patras

Diploma Thesis | Supervisor: Yannis Aesopos

Κατοικώντας το μεταβλητό τοπίο

Κρις Λοΐζου

2016 | Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών

Διπλωματική Εργασία | Διδάσκων: Γιάννης Αίσωπος

guesthouse (seasonal a), © Chris Loizou

This diploma project places two subjects in a common framework. Key facts of tourism’s current policies such as the beach front’s commercialization and issue’s referring to amenities, comforts and means of luxury are being exposed; while trying to kick start the exploitation of mutable landscapes. Mutable landscapes are the landscapes in which the relation of their elements are being redefined due to the variance of the water level of the reservoir of a dam –as time progresses.

Analysis & general plan, © Chris Loizou

Dams create a distinct and peculiar type of landscape, vital for the island of Cyprus. They contribute as isolated rural landscapes in the redefinition of one’s primary ideas and concepts and satisfy conceptual tourism extensions. Tourism is conceptually defined as a sacred ritual process which reflects inner thoughts, unlike of mass tourism’s backbone based on commercializing coastlines which also leads Cyprus’s tourism industry.

guesthouse (seasonal b) , © Chris Loizou

Amongst the most commercialized tourist spots (medieval castle, old port and marina) in the heart of Limassol’s city, the bed of the Garyllis river is found. A gesture of retreating away from mainstream trends and following the conceivable reverse path of the river (south to north) leads to the artificial lake of Polemidhia dam –the site area (the commentary investigation is prioritized against non appropriate ecological authorization of this artificial lake).

guesthouse (seasonal c) , © Chris Loizou

The shifting water level vividness creates an event-like landscape for inhabitation. In an environment all of which is under a potential overthrow it is necessary to manage primary architectural issues and identify its conditions. Relations in scale, limits, views (proportions, volumes, distances, heights and depths) are redefined seasonally and as for the new horizon namely the height of the dam’s limit and whatever is found above it stays constant. The landscapes procedure causes: conflict between natural and artificial, traces of wear, the covering and the revealing of the landscape. The use of data and the creation of spatial combinations configures an self-referred architecture.

guesthouse (seasonal & all year) , © Chris Loizou

The project also aims to reconnect the tourist with: nature, his self; connect with others and the and “other”. It consists of two sets of guesthouses [seasonal and all-year operation rooms], the entertainment and catering facility complex [restaurant and outdoor pool], the building of wellness [physical and mental relaxation areas] and reception.

transitions , © Chris Loizou

The subtractive process of decay is being translated as the decomposition of spatial systems; from the hotel to the hotel room scale. Functions are dissected and then re-organized in the SW and the NE zone, which participate respectively in the landscape’s mutation process and geometry flow.

Primary geometrical forms are being created in order to allow the landscape dynamics to prevail upon their stagnation. The seasonal operation rooms face intentional floods, which reduce room availability depending on the lake’s water level. They bear the idea of a collective and ascetic habitation scheme in compliance with the principles of ‘less is enough’, in addition to the irony of minimal luxurious and excessive space –as they consist of a room-sized bed behind a grand opening. In means of exaggeration, the two sets of guesthouses use depths in extent through opposing principles and guidelines. The extroversion of unobstructed view is being applied vertically unlike the introverted isolation and the completeness of privacy which is used horizontally.

restaurant, pool & floating bridge , © Chris Loizou

The dam and the river’s binding affair share a common importance which acquires super-regional references that coincide with the city’s stories while it bears symbolism of primary inhabitation. The circulation towers which link programs through the landscape and all other metal elements used carry the style of Limassol’s historical water tower, while the indoor wellness units are morphological influenced by the traditional building types of the ‘havouzas’ located in the city, by the river. The view from the dam’s crest and outer slope recalls the closeness of the enclave tourist community to the city.

wellness , © Chris Loizou

Η παρούσα διπλωματική τοποθετεί σε ένα κοινό πλαίσιο δυο θεματικές. Σχολιάζει βασικές θέσεις του σημερινού τουρισμού, όπως την εμπορευματοποίηση του παραλιακού μετώπου, το ζήτημα των παροχών, την έννοια της άνεσης και της πολυτέλειας, επιχειρώντας ταυτόχρονα να δώσει το έναυσμα για την αξιοποίηση των μεταβλητών τοπίων. Μεταβλητό τοπίο εννοούμε το τοπίο, στο οποίο με την ροή του χρόνου επαναπροσδιορίζεται η σχέση των στοιχείων του, μέσω της διακύμανσης της στάθμης του νερού μιας τεχνητής λίμνης ενός φράγματος.

lobby/entrance node , © Chris Loizou

Τα φράγματα δημιουργούν μια διακριτή και ιδιόμορφη κατηγορία τοπίων, ζωτικής σημασίας για την Κύπρο. Ως απομονωμένα τοπία της υπαίθρου, ευνοούν τον επαναπροσδιορισμό πρωταρχικών ιδεών και αντιλήψεων, και πληρούν τις εννοιολογικές προεκτάσεις του τουρισμού. Η τουριστική δραστηριότητα, εννοιολογικά, αποτελεί ένα είδος ‘ιερής’ τελετουργικής διαδικασίας που δύναται να προάγει τον αναστοχασμό, σε αντίθεση με τη ραχοκοκαλιά του μαζικού τουρισμού και της Κυπριακής τουριστικής βιομηχανίας των εμπορευματοποιημένων ακτογραμμών.

models , © Chris Loizou

Στην επαρχία Λεμεσού, την οποία εστιάζω, στα πιο εμπορευματοποιημένα τουριστικά σημεία στην καρδιά της πόλης (περιοχή κάστρου, παλαιού λιμανιού και μαρίνας), ευρίσκεται και η κοίτη του ποταμού Γαρύλλη. Για την συμβολική απομάκρυνση από τις επικρατέστερες τάσεις, ακολουθώ νοητά την αντίστροφη πορεία του ποταμού (νότο προς βορρά), όπου και εντοπίζω την τεχνητή λίμνη του φράγματος Πολεμιδιών, την περιοχή επέμβασης [αποκτά προτεραιότητα η διερεύνηση του σχολιασμού έναντι της οικολογικής καταλληλότητας της συγκεκριμένης τεχνητής λίμνης].

Η μεταβαλλόμενη στάθμη του νερού προσδίδει παραστατικότητα στο τοπίο και στο είδος της προτεινόμενης κατοίκησης. Σε ένα περιβάλλον όπου όλα είναι υπό ενδεχόμενη ανατροπή, απαραίτητη είναι η διαχείριση πρωταρχικών αρχιτεκτονικών ζητημάτων και η αναγνώριση των συνθηκών του. Σχέσεις κλίμακας, ορίων και θέας (αναλογίες, όγκοι, αποστάσεις, ύψη και βάθη) επανακαθορίζονται εποχιακά ενώ ο νέος ορίζοντας, δηλαδή το όριο του ύψους του φράγματος, και ό,τι ευρίσκεται πάνω από αυτόν αποτελεί σταθερά. Το τοπίο ως διαδικασία προκαλεί: σύγκρουση μεταξύ φυσικού και τεχνητού, ίχνη φθοράς, κάλυψη και απογύμνωση του τοπίου. Η αξιοποίηση των δεδομένων και η δημιουργία ενός χωρικού συνδυασμού τους, διαμορφώνει μια αρχιτεκτονική αναφερόμενη στον εαυτό της και εσωτερικά ορθωμένη.

Η πρόταση στοχεύει στην επανασύνδεση του τουρίστα: με την φύση, τον εαυτό και την σύνδεση με άλλους. Συγκροτείται από δυο σύνολα ξενώνων [δωμάτια εποχιακής και ολόχρονης λειτουργίας], το σύμπλεγμα χώρων εστίασης και ψυχαγωγίας [εστιατόριο και τεχνητή δεξαμενή νερού], το κτίριο ευεξίας [χώροι σωματικής και πνευματικής χαλάρωσης] και την υποδοχή.

Η αφαιρετική διαδικασία της φθοράς μεταφράζεται ως αποσύνθεση χωρικών συστημάτων, από την κλίμακα του ξενοδοχείου έως του δωματίου. Οι λειτουργίες διαμελίζονται και έπειτα οργανώνονται στην ΝΔ και τη ΒΑ ζώνη, οι οποίες ακολουθούν το τοπίο ως διαδικασία και ως γεωμετρία, αντίστοιχα.

Η δημιουργία πρωταρχικών μορφών επιτρέπει στη δυναμική του τοπίου να υπερισχύει επάνω στην στασιμότητά τους. Οι ξενώνες εποχιακής λειτουργίας αποτελούν δέκτες μιας ηθελημένης πλημμύρας, η οποία μειώνει τον αριθμό των διαθέσιμων κλινών ανάλογα με την στάθμη της λίμνης. Πρεσβεύουν την ιδέα της συλλογικής και ασκητικής κατοίκησης του ‘less is enough’ ενώ φέρουν την ειρωνεία του λιτά πολυτελούς χώρου –ένα δωμάτιο–κρεβάτι πίσω από μεγαλοπρεπή ανοίγματα. ­­­Με την λογική του υπερθεματισμού, και τα δυο σύνολα ξενώνων αναδεικνύουν τα βάθη μέσω αντίθετων αρχών και κατευθύνσεων. Η εξωστρέφεια της ανεμπόδιστης θέας εφαρμόζεται κατακόρυφα ενώ η εσωστρέφεια της απομόνωσης και της απόλυτης ιδιωτικότητας, οριζόντια.

Βάσει της σύνδεσης του φράγματος με τον ποταμό και της σημασίας τους για τον πόλη, το πρώτο αποκτά υπερτοπικές αναφορές, ταυτίζεται με ιστορίες και φέρει συμβολισμούς πρωταρχικής κατοίκησης. Οι πύργοι κατακόρυφης κυκλοφορίας στο τοπίο και τα υπόλοιπα μεταλλικά στοιχεία μεταφέρουν το ύφος του υδατόπυργου της Λεμεσού, ενώ οι επιμέρους χώροι ευεξίας έχουν ως μορφολογική αφετηρία την γεωμετρία των χαβουζών που εφοδιάζονταν από τον Γαρύλλη. Η θέα από την υποδοχή και την εξωτερική πλαγιά του φράγματος υπενθυμίζει την εγγύτητα της εγκλεισμένης τουριστικής κοινότητας με την πόλη.