Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image
Scroll to top

Top

Apostle Peter and St. Helen the Martyr Chapel

Apostle Peter and St. Helen the Martyr Chapel

Architect: Michail Georgiou

Architectural Design: Michail Georgiou, Theresa Kwok

2015 | Build

Pafos, Cyprus

 

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

A5-004-13

©Charis Solomou

 

Ακολουθεί κείμενο στα ελληνικά

 

The Greek Orthodox chapel commemorating Apostle Peter and St. Helen the Martyr is situated on Kerkiras Street, in St. Theodoros area in Pafos, Cyprus. The founding stone was placed by the Bishop of Pafos, Georgios IV, on Saturday 7th December 2013 and the project was completed on Sunday 19th July 2015.

The chapel typology belongs to the double-aisle vaulted orthodox temples. The building program includes a Narthex, a Nave, a side Aisle, a Sanctuary and a Prothesis. Morphologically, it is inspired by the local orthodox ecclesiastical architecture, while, through a series of innovative building methods and materials, it presents a contemporary example. As such, the entire chapel is formed by extruding a section along a longitudinal axis which results in a legible, lightweight and welcoming form. The east and west sides of the extruded form are left open providing covered spaces filtering daylight and views.  The interaction of the extrusion with the programmatic elements of the building creates complex moments and rich spaces within the shell. As such, the side aisle appears as a solid volume that communicates with the central Nave through a series of consecutive arches. On the east side, a semi-cylindrical, self-standing element hosting the sanctuary is inserted in the shell. On the west, vertical louvers, forming the bell-tower, provide shading for the entrance of the chapel while a large 5.5-meter-tall door allows the interior to be merged with the exterior. Finally, the landscape, identified by the almond trees complements the synthesis.

The Sanctuary Mural and the Iconostasis are emphasized by the filtered entrance light, which penetrates the longitudinal interior of the Chapel. The cupola of the Sanctuary features Virgin Mary and baby Christ, surrounded and celebrated by Seraphim and Cherubim. The figures are highlighted by the highly detailed textile folds and the large spectrum of golden shades. The composition is complemented by elaborated geometric ornaments. The Iconostasis holds the Icons of Christ, Virgin Mary, Apostle Peter and St. Helen, while allowing selected views to the mural of the Sanctuary through a number of small openings.

Design Approach

The chapel presented a design challenge as it called for innovation on a morphologically and structurally constrained building typology. The project abandons the traditional design methods by introducing a core collaborative approach within the design team to bridge complexity and affordability. As opposed to the standard design procedures, a body of multi-disciplinary collective knowledge was gathered early on and employed throughout the entire duration of the project.  Architecture, structure and cost became parts of an integrated design process which was handled using high-end digital tools since the very early stages of the design.  These tools enhanced collaboration between individual disciplines and enabled the development of efficient construction workflows.

 

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

 

Construction Technology

In terms of construction technology, the designers integrated existing and reinvented materials with high-end computational tools and methods to introduce new means of realizing complex forms.

The team specified the use of Ferrocement, a concrete based thin-wall composite used in the 60’s for constructing thin, free-form shell structures and floating vessels. Its lightweight nature and the formwork-free application rendered it appropriate for the above applications.  Despite its significant features, Ferrocement has been surpassed by modern construction methods and materials, mainly due to its labor-intensive nature and the difficulty to be incorporated in modern (yet conservative) Building Regulations and Codes of Standards.  As such, Ferrocement had been left aside and would only be utilized in low-expertise, non-structural applications for quite a long time.  Understanding the potential of the material, the design team proposed the modernization of the technique in order to be applied in the construction of the Chapel. The constructability and capacity of Ferocement were tested locally with a series of lab and field tests, revealing its advantageous properties. The material featured high capacity and durability combined with high flexibility in free-form adaptation.  The disadvantage of labor intensive application was mitigated by the use of contemporary digital practices presenting precision and cost benefits. An exceptionally thin, yet rigid, Ferrocement shell combined with a steel structural frame and reinforced concrete walls was successfully constructed, forming the composite structural system of the chapel. The integrated properties of the composite system enabled a shell thickness of as low as 70 mm, including thermal insulation. The combination with modern construction materials allowed Ferrocement to be re-considered as a competitive alternative in current complex construction applications.

Digital design tools and methods enabled a seamless collaboration both internally (within the design team) and externally (with the contractors). A bi-directional computational definition associated structural simulations, construction details, cost and CAD/CAM information. Consequently, most of the communication was performed digitally, eliminating errors, reducing cost and increasing design and construction speed. In addition, investing in digital fabrication enabled the team to push for higher finishing quality while remaining within budget. As such, formwork parts, a range of building elements, lighting fixtures and even fixed furniture were developed and sent for fabrication directly from the design team, facilitating complex construction tasks.

 

A5-004-04

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

A5-004-05

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

A5-004-07

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

 

DATA:

Structural Design: Odysseas Georgiou

Quantity Surveyor: Danae Kynigou

Mechanical Engineer: Savvas Leonidou

Lighting Design: Kyriaki Pafitou

Artist: Konstandinos Zannetos

Photographs: Charis Solomou

Figures and CS Photographs: Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

Contractor: A. Ioannou Constructions LTD

Metal Contractor: Makico Metal Contractors LTD

Owner/Sponsor: Petros and Elli Georgiou

 

A5-004-08

©Charis Solomou

A5-004-09

©Charis Solomou

A5-004-10

©Charis Solomou

A5-004-11

©Charis Solomou

 

Παρεκκλήσιο Αποστόλου Πέτρου και Αγίας Ελένης της Μάρτυρος, Πάφος 2015

Το παρεκκλήσι του Αποστόλου Πέτρου και Αγίας Ελένης της Μάρτυρος βρίσκεται επί της οδού Κερκύρας στην ενορία Άγιας Θεόδωρος στην Πάφο. Η κατάθεση του θεμέλιου Λίθου έγινε από το Αρχιεπίσκοπο Πάφου, Γεώργιο Δ’, το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013 ενώ οι οικοδομικές εργασίες αποπερατώθηκαν την Κυριακή 19 Ιουλίου 2015.

Το παρεκκλήσι εντάσσεται στους δίκλιτους καμαρασκεπείς ναούς και αποτελείται από Νάρθηκα, Κυρίως Ναό, Πλάγιο Κλήτος, Ιερό Βήμα και ένα Παστοφόριο. Μορφολογικά, αντλεί στοιχεία από την Κυπριακή παραδοσιακή, εκκλησιαστική αρχιτεκτονική επιχειρώντας μια σύγχρονη εκδοχή με την χρήση νέων μεθόδων και υλικών. Το ιδιαίτερα λεπτότοιχο κέλυφος του ναού έχει τη λογική στερεού που παράγεται από εξώθηση με τις δύο όψεις, δυτική και ανατολική, να παραμένουν ανοιχτές. Το κελύφους στεγάζει όλες τις προγραμματικές λειτουργίες του έργου, οι αλληλεπιδράσεις των οποίων παράγουν ενδιαφέροντες χώρους στο εσωτερικό. Το πλάγιο κλήτος αντιμετωπίζεται ως συμπαγής όγκος κάτω από το κέλυφος που επικοινωνεί μέσω αψίδων με τον κυρίως ναό. Στην ανατολική πλευρά, σε ημικυλινδρικό όγκο, που στεγάζεται με τεταρτοθόλιο, βρίσκεται το ιερό του ναού που φαίνεται να εισχωρεί οπτικά στο κέλυφος.  Η είσοδος βρίσκεται στην Δυτική πλευρά και προστατεύεται από κατακόρυφα σκίαστρα που εκτίνονται σ’ όλο το ύψος του κτίσματος και διαμορφώνουν ταυτόχρονα το κωδωνοστάσιο. Η λύση αποσκοπεί αφ’ ενός, στη δημιουργία καλυμμένων ημιυπαίθριων χώρων, και αφ’ εταίρου στον έλεγχο του εισερχόμενου φωτός στο ναό. Ο περιβάλλοντας χώρος, με κυρίαρχο στοιχείο τις υφιστάμενες αμυγδαλιές, συμπληρώνει  τη σύνθεση.

Η δρομική οργάνωση του εσωτερικού του κτίσματος, οδηγεί το βλέμμα του επισκέπτη στο εικονοστάσι και στη κόγχη του ιερού. Στον θόλο του ιερού, τοποθετείται η Πλατυτέρα των Ουρανών  φέροντας το Χριστό στην αγκαλιά της. Οι πτυχώσεις των ενδυμάτων και οι τονικότητες του χρυσού χρώματος, αναδεικνύουν τις μορφές, ενώ η σύνθεση συμπληρώνεται με περίτεχνο διάκοσμο από γεωμετρικά μοτίβα. Το εικονοστάσι λειτουργεί ως διάφραγμα που επιτρέπει μέσω οπών, την σύνδεση με τμήματα της κόγχης του ιερού ώστε να λειτουργούν ως ενιαία σύνθεση. Κοσμείται με τις  εικόνες του Χριστού, της Παναγίας, του Απ. Πέτρου και της Αγ. Ελένης.

 

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

©Michalis Georgiou and Odysseas Georgiou

Σχεδιαστική Προσέγγιση:

Το παρεκκλήσι αποτέλεσε σχεδιαστική πρόκληση για την ομάδα που κλήθηκε να ανταποκριθεί στην παγιωμένη, στατικά και μορφολογικά,  αρχιτεκτονική του ορθόδοξου χριστιανικού ναού. Το έργο εγκαταλείπει την παραδοσιακή ιεραρχική δομή της σχεδιαστικής διαδικασίας προς μια συλλογική προσέγγιση στον σχεδιασμό που κύριο στόχο έχει την γεφύρωση του κόστους και της πολυπλοκότητας. Αντίθετα από τις συνήθεις πρακτικές, συστάθηκε μια διεπιστημονική πλατφόρμα πληροφορίας, από τα πρώτα σταδία του έργου, η οποία αποτέλεσε την βάση για όλες τις μετέπιπτα διεργασίες. Σχεδιαστικές παράμετροι και κόστος αποτέλεσαν μέρος της πλατφόρμας η οποία βασίστηκε ως επί το πλείστων σε ψηφιακές τεχνολογίες αιχμής.  Οι τεχνολογίες αυτές ενίσχυσαν την συνεργασία μεταξύ της σχεδιαστικής ομάδας και επέτρεψαν αποδοτικότερη διαχείριση του έργου τόσο στο σχεδιαστήριο όσο και κατά την διάρκεια της κατασκευής.

Τεχνολογία Κατασκευής: 

Όσον αφορά την κατασκευαστική τεχνολογία, η σχεδιαστική ομάδα ερεύνησε και επαναπροσδιόρισε  δομικά υλικά, ενώ χρησιμοποίησε ψηφιακές σχεδιαστικές και κατασκευαστικές τεχνολογίες για την πραγματοποίηση των σύνθετων γεωμετριών που απαιτούνταν στο έργο.

Οι μελετητές προσδιόρισαν ως κύρια κατασκευαστική μέθοδο το Ferrocement, ένα λεπτότοιχο σύμμικτο σύστημα, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως κατά την δεκαετία του 60’ για την κατασκευή κελυφών με σύνθετες γεωμετρίες και πλωτών σκαφών. Παρά τα σημαντικά πλεονεκτήματα του, το Ferrocement ξεπεράστηκε από άλλες, σύγχρονες  κατασκευαστικές μεθόδους και υλικά, κυρίως λόγω των υψηλών του απαιτήσεων σε εργατικό δυναμικό και της δυσκολίας να ενσωματωθεί στους σύγχρονους (πλην συντηρητικούς) οικοδομικούς κανονισμούς και Κώδικες Προτύπων. Ως εκ τούτου, η τεχνολογία εγκαταλείφτηκε για αρκετό χρονικό διάστημα κατά το οποίο χρησιμοποιήθηκε μόνο σε περιπτώσεις όπου υπήρχε φτηνό εργατικό δυναμικό,  ή μη στατικές εφαρμογές.

Το χαμηλό του βάρος, οι μειωμένες απαιτήσεις σε τεχνογνωσία εφαρμογής και η τοποθέτηση του χωρίς ξυλότυπο, κατέστησαν το Ferrocement υποψήφιο δομικό σύστημα για το έργο.  Η συστηματική έρευνα και επαλήθευση των δυνατοτήτων του υλικού, ώθησε την σχεδιαστική ομάδα στο να προτείνει τον εκσυγχρονισμό της τεχνικής, ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί στην κατασκευή του παρεκκλησίου. Η στατικές ιδιότητες και η κατασκευασιμότητα του επιβεβαιώθηκαν μετά από σειρά εργαστηριακών δοκιμών οι οποίες αποκάλυψαν τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα. Το υλικό χαρακτηρίζεται από υψηλές αντοχές, ανθεκτικότητα, ευελιξία και ευκολία εφαρμογής σε καμπύλες επιφάνειες. Το μειονέκτημα των υψηλών του απαιτήσεων σε εργατικό δυναμικό μετριάστηκε με τη χρήση σύγχρονων ψηφιακών τεχνολογιών κατασκευής με ταυτόχρονα πλεονεκτήματα στην ακρίβεια και το κόστος. Ένα εξαιρετικά λεπτότοιχο, αλλά με υψηλές αντοχές κέλυφος, υποστηριζόμενο από μεταλλικά στοιχεία  και τοιχία από οπλισμένο σκυρόδεμα κατασκευάστηκε με επιτυχία διαμορφώνοντας τον σύμμικτο στατικό φορέα του παρεκκλησίου. Οι ιδιότητες του συστήματος επέτρεψαν την δημιουργία κελύφους με πάχος μόνο 70mm συμπεριλαμβανομένης της θερμομόνωσης το οποίο πληρεί όλες τις απαιτήσεις των σχετικών κανονισμών.  Ο εκσυγχρονισμός και ο συνδυασμός του Ferrocement  με σύγχρονες κατασκευαστικές μεθόδους και υλικά επέτρεψαν την αναθεώρηση του συστήματος και την ανάδειξη του ως μια ανταγωνιστική εναλλακτική λύση για σύγχρονες σύνθετες εφαρμογές.

Σχεδιαστικές και κατασκευαστικές ψηφιακές τεχνολογίες επέτρεψαν την αδιάλειπτη συνεργασία τόσο μεταξύ των μελετητών όσο και μεταξύ μελετητών και εργολάβων. Ένα κεντρικό ψηφιακό μοντέλο με δυνατότητες αμφίδρομου εκσυγχρονισμού, επέτρεψε τον συσχετισμό και την διαχείριση της κατασκευαστικής πληροφορίας. Η ψηφιοποίηση της επικοινωνίας επέτρεψε την ελαχιστοποίηση των σφαλμάτων, την μείωση του κόστους και την επιτάχυνση της κατασκευής.  Επιπρόσθετα, η ενασχόληση με την ψηφιακή κατασκευή επέτρεψε στους μελετητές να επιτύχουν αρτιότερο τελικό αποτέλεσμα χωρίς επιπλέον οικονομική επιβάρυνση. Προς επίτευξη του στόχου αυτού, διάφορα δομικά στοιχεία του έργου, όπως ξυλότυποι , λεπτομέρειες, φωτιστικά, ακόμη και μέρος την επίπλωσης του ναού διεκπεραιώθηκαν ψηφιακά απ’ ευθείας από την σχεδιαστική ομάδα, διευκολύνοντας και επιταχύνοντας έτσι την κατασκευή στο εργοτάξιο.

A5-004-12

©Charis Solomou

A5-004-17

©Charis Solomou

A5-004-16

©Charis Solomou

A5-004-15

©Charis Solomou

A5-004-14

©Charis Solomou

 

Click to access the login or register cheese