Δανείζομαι το πιο πάνω απόσπασμα, που ίσως με μια πρώτη ματιά να φαντάζει ξένο με το αντικείμενο, το οποίο θα φιλοξενηθεί στην παρούσα στήλη. Εντούτοις όμως το παραθέτω, γιατί αποτέλεσε για μένα αφορμή. Αφορμή, για να κατευθύνω το “βλέμμα” σε άλλες οπτικές γωνίες στη θεωρία και πρακτική της αρχιτεκτονικής, που “πολλοί θα δουν, αλλά λίγοι θα κοιτάξουν (!)”

“Αυτή(;) η πόλη είναι ασυνεχής, συναρμολογημένη από τόπους, ακατάστατη, με αισθητικό “free style” και πληθώρα κατόπτρων”… Μια “άλλη” αφήγηση της πόλης σε τόπους ορίων πρόκειται να ξεδιπλωθεί, όπου το όριο εκλαμβάνεται όχι ως ένα σημείο στο οποίο ένα πράγμα τελειώνει, αλλά ξεκινώντας από εκεί ένα πράγμα αρχίζει να υπάρχει… Χαμένη, λοιπόν στο σενάριο αρχίζω να στήνω το “σκηνικό”, θέλοντας να σε πάω ένα περίπατο στην πόλη τούτη, στρέφοντας την προσοχή σου στο “άλλο(;)” …

Τα άρθρα που θα συγκροτήσουν αυτή τη στήλη θα επιχειρήσουν να προβάλουν μιαν αμακιγιάριστη πόλη. Ως αυτοτελείς “αρχιτεκτονικές ιστορίες” θα λειτουργήσουν σαν προβολείς, φωτίζοντας μέρη της σκηνής και αφήνοντας την υπόλοιπη στο σκοτάδι. Εναλλασσόμενα καρέ(!) Μια αόρατη πόλη που υφαίνεται υπόγεια, μια “γυαλιστερή”, αμφιβόλου; glamour εικόνα της αστικής περιφέρειας και η αρχιτεκτονική της σιωπής, που προκαλεί όμως θόρυβο, το φύλο και η σεξουαλικότητα στον αστικό χώρο, το ωραίο!, το υψηλό και οι κανόνες αισθητικής και πληθώρα άλλων ιδεών που θα γεννηθούν περιδιαβάζοντας τις πόλεις ενός αμοντάριστου Κυπριακού σκηνικού, του τόσο ωραίου και τόσο φρικτού… Το έργο τους, να δημιουργήσουν εικόνες τις οποίες να μπορεί κανείς να αφομοιώσει, να κατανοήσει, να συγκρατήσει και να κρίνει. Χωρίς περίσσεια κενών λέξεων και δημιουργώντας ένα παιχνίδι με αποσπασματικά σχόλια κάθε ιστορία αναδεικνύει μια υπόθεση από το γενικότερο φόντο, περιέχοντας στοιχεία ιστορικά, μνήμης, αρχιτεκτονικής και κοινωνικής κριτικής.

Γίνομαι όμως φλύαρη… Ας βάλουμε, λοιπόν, εδώ μια παύση κι ας επιτραπεί να “παιχτεί” η ιστορία (τους;) απ΄την αρχή. Πάντως χρήσιμο θα ήταν να προστεθεί η φράση… “συγχωρέστε με για παραλείψεις και τυχών απώλειες, ίχνη ελαφρότητας, πιθανού σαρκασμού, δακρύβρεκτου δράματος… άλλωστε οι πόλεις είναι ένα σύνολο πραγμάτων που εξαρτώνται και φανερώνονται ανάλογα με τη γωνιά λήψης. …” Κοιτάζεις, λοιπόν ή απλά βλέπεις;